Keine deutsche Dreck!

Zacząć muszę od przeproszenia Szanownych Czytelników za aż tak długie milczenie. Złożyły się na to trzy przyczyny. Dwie pierwsze miały charakter osobisty, były to konieczność wykonania pewnej pracy „na przedwczoraj” oraz problemy zdrowotne. Ale szczęśliwie praca została wykonana a kłopoty ze zdrowiem przezwyciężone. Za to dłużej przeżywałem niesmak wywołany „obchodami” (oczywiście mam na myśli te oficjalne) kolejnej rocznicy Rzezi Wołyńskiej.

W odwiedzanej przeze mnie części blogosfery napisali o tym zarówno Erinti (do tego wpisu nie jestem w stanie niczego dodać) oraz Dibelius. Wprawdzie posłużył się on wielce ekscentrycznym tytułem w swoim stylu ale już sama treść nie budzi zastrzeżeń a ów tytuł w mojej ocenie utrzymany jest w jego poetyce zmuszania do zastanowienia poprzez prowokację. Miałem zatem o tej sprawie nie wspominać i tak bym postąpił gdyby nie kolejna wybroczyna umysłowa zgrai (p)osłów którzy w okolicznościowej rezolucji napisali o masowych mordach MAJĄCYCH ZNAMIONA LUDOBÓJSTWA. Tak się jakoś składa że w przypadku masakry dokonanej przez żołdaków Ratko Mladića w Srebrenicy cały cywilizowany świat nie ma do dzisiaj wątpliwości że było to ludobójstwo, mimo że liczba ofiar jest ponad dziesięć razy mniejsza od liczby Polaków zamordowanych na Wołyniu przez bandytów spod znaku „tryzuba”. Zatem wypocina kilkuset idiotów w okrągłym budynku przy ulicy Wiejskiej w Warszawie nie „nosi znamion” ale po prostu jest kolejnym dowodem bimbania sobie przez tę zgraję na Polskę. I jednocześnie potwierdza że na pytanie kto może napluć w gębę ryżej kanalii i jej „padchujszczim” (jak do dzisiaj mawiają co starsi mieszkańcy prawobrzeżnej Warszawy), odpowiedź jest banalnie prosta. Każdy kto tylko zechce, nie musi to być aż caryca z Berlina czy król z Rosji. Spadkobiercy rezunów z UPA czy litewskich szaulisów też to robią i nawet się zdążyli się przyzwyczaić do braku adekwatnych reakcji polskich czynników oficjalnych. Co niniejszym wpisuję do sztambucha wszystkim „jagiellońskim” naiwnym pensjonarkom.

Ale gdy irytacja trochę zelżała, zacząłem się zastanawiać nad mniej rzucającą sie w oczy sprawą czyli końcem innego mitu jakim do niedawna jeszcze była wręcz przysłowiowa niemiecka solidność.

Dodam że mam na myśli więcej niż poprawne z punktu widzenia techniki wykonywanie pewnych prac, abstrahując od oceny moralnej takowych. 
Na początku lat dziewięćdziesiątych po upadku enerdówka wydał się fakt stosowania przez enerdowskich lekarzy sportowych tak zwanego dopingu ciążowego. Polegającego na tym że sportsmenka w odpowiednim czasie przed ważnymi mistrzostwami była zapładniana, co zwiększało wydolność jej organizmu. A po zawodach oczywiście była poddawana aborcji. Zastanawialiśmy się wtedy z kolegami przy kropelce burbona co z takimi zwyrodnialcami należałoby zrobić. I wtedy obecny w tym gronie energetyk zauważył ze najlepiej byłoby tych następców doktora Mengele po prostu spalić w piecu krematoryjnym w Auschwitz. I dodał że kilka lat temu  zwiedzał ów niemiecki obóz i jako fachowiec od spalania nie ma wątpliwości że po prawie pięćdziesięciu latach bezczynności ów piec dałby się uruchomić. A przy okazji można by „rozchodować” co bardziej zasłużone kanalie z polskiego lobby proaborcyujnego.

Ale obecnie zarówno jakość niemieckich wyrobów przemysłowych jak i usług świadczonych przez niemieckie firmy po prostu zeszła na psy. Widzą to nie tylko Szwajcarzy, od wieków wyznający wręcz kult solidnej pracy. Moi koledzy którzy spędzili wiele czasu w tym kraju zgodnie twierdzą że dla jego mieszkańców słowo Niemiec jest synonimem beztroskiego bałaganiarza a „niemiecki bałagan” jest takim samym idiomem jak dla Szweda określenie „polski sejm”. Oto garść przykładów z naszego podwórka.

Swego czasu niejaki Kaczmarek (któremu dopiero Słoneczko Peru odebrało zasłużony pseudonim chyży rój) sprzedał Niemcom firmę dostarczającą energię elektryczną mieszkańcom Warszawy. Następstwem owej kolejnej prywatyzacji zuchwałej była nie tylko seria znaczących podwyżek cen prądu. Na pysk siadła też jakość świadczonych usług. O ile kontrolerzy pojawiają się w mieszkaniach odczytać wskazania liczników regularnie, o tyle kolejne blankiety opłat za prąd wedle prognozy przysyłane są na ogół już po terminie pierwszej wpłaty a odbiorcy są potem obciążani odsetkami za zwłokę. Niezależnie od tego czy jest to bałagan organizacyjny, próba okradania ludzi czy tylko bezdenna arogancja, proceder ten uważam za skandal.

Dobrych kilka lat temu wykupiłem internet bezprzewodowy w firnie Era. I na Mazurach nie miałem problemu z zasięgiem. Wprawdzie transmisja danych odbywała się w standardzie 2G (czyli tak zwanej drugiej generacji z prędkością maksymalną poniżej 200 kilobitów na sekundę) ale do obsługi poczty czy przeglądarki internetowej w zupełności to wystarczało. A do poziomu sygnału nie miałem zastrzeżeń. Gdy Erę wykupił T-mobile, jakość siadła na pysk. Jeszcze w zeszłym roku sygnał był przez mój modem odbierany „na jednej kresce” z kilkoma przerwami w ciągu doby. Gdy w tym roku otwierałem z przyjaciółmi sezon podczas długiego majowego weekendu, okazało się że zasięgu nie ma. A po dokupieniu anteny pokojowej wprawdzie się pojawił też „na jedną kreskę” ale z częstszymi przerwami niż rok temu. Poszedłem więc poradzić się miejscowych osób kompetentnych. Pani sołtys i pan leśniczy uświadomili mi ze inny dostawca internetu zapewnia we wsi stabilny sygnał, pozwalający im nawet bezpiecznie korzystać z e-bankowości. Bowiem żadnemu z nich nie zdarzyło się aby łączność padła podczas wykonywania jakiejś operacji. Bogatszy o tę wiedzę dokonałem zmiany operatora co rozwiązało moje problemy. Co więcej, przy tej samej antence mam obecnie stabilny sygnał w standardzie 3G (czyli trzeciej generacji z transmisją rzędu kilku megabitów na sekundę) a na modemie niekiedy wyświetla się nawet literka H świadcząca o chwilowej transmisji w standardzie HSPA (teoretycznie do 54 megabitów na sekundę). Więc mogę nawet korzystać z witryny meczyki.pl. Nie wspomnę już o tym że abonament jest tańszy od niemieckiego, zawiera większy limit transferu a nieograniczone  ściąganie danych miedzy północą a ósma rano jest już zawarte w cenie abonamentu.

Gdy wypowiadałem kontrakt z T-mobile, paniusia z ich Biura Olewania Klienta nie mogła się nadziwić mojej decyzji i próbowała kusić mnie zwiększeniem limitu danych. Odpowiedziałem jej że konkurencja oferuje mi zasięg w standardzie 3G, u nich jeszcze rok temu miałem z przerwami 2G a obecnie już tylko jedno wielkie gie. Więc mam ich ofertę tam gdzie aroganckie szwaby polskich klientów.

Swego czasu z pewną nieufnością odnosiłem się do wiadomości że proszki do prania sprzedawane w Niemczech są zdecydowanie lepszej jakości niż te konfekcjonowane w Polsce. Gdy kolega wracając zza Odry samochodem przywiózł mi kupiony tam proszek marki której na co dzień używam, musiałem zmienić zdanie.

Mój sąsiad z Mazur swego czasu kupił sobie wehikuł firmy Opel i wynosił się nade mnie, jeżdżącego samochodem koreańskim. Mina zrzedła mu gdy w terenie rozkraczył się po roku używania tego cuda na tyle poważnie że do pobliskiego warsztatu musiała go ściągać laweta. Nie mogłem sobie odmówić złośliwej satysfakcji i powiedziałem mu że mnie też przytrafił się problem techniczny. Gdy z nadzieją w głosie i na twarzy spytał jaki, poinformowałem go ze po sześciu latach skorodowała mi złączka elektryczna i musiałem dokonać naprawy za kilkadziesiąt złotych.

A gdy swego czasu późną jesienią zajechałem do wspomnianego warsztatu aby wymienić opony na zimowe a jego właściciel pierwszy raz zobaczył mój nowy nabytek, roześmiał się i swoją nie do końca literacką  niemczyzną pochwalił mój wybór mówiąc:

- Das ist echte koreanische Wagen, keine deutsche Dreck!

Co może posłużyć za motto do moich dzisiejszych rozważań.

Stary Niedźwiedź