Ta kompletnie nieszkodliwa marichujana

Swego czasu prowadziłem drobną polemikę z jakże mi bliskimi programowo „konslibami”. Bowiem chyba najistotniejsza różnica między nimi a konserwatyzmem w stylu Margaret Thatcher polega na podejściu do problemu narkotyków. U nich w tej kwestii dominuje liberalna składowa ich światopoglądu więc na ogół są zwolennikami legalizacji handlu nimi. A naczelnym argumentem jest eliminacja podziemia zarabiającego na narkotykach ciężkie pieniądze.
O ile nie przeszkadzałaby mi wizja dorosłych idiotów kasujących się za pomocą narkotyków, o tyle perspektywa zwiększenia się ilości zaćpanych na śmierć małolatów jest dla mnie nie do przyjęcia. Jeśli ktoś mówi że uważa to za niezbędny koszt ograniczenia zakresu działania przestępczości zorganizowanej, tak jak ofiary wypadków motoryzacyjnych są kosztem powszechności użytkowania samochodów, przynajmniej traktuje oponentów poważnie bo nie kłamie. Choć cenę uważam za zbyt wysoką. Ale gdy słyszę bajeczki o rzekomym zakazie sprzedaży legalnych narkotyków nieletnim, nie wiem czy się śmiać czy płakać. Bo obecnie małolaty nie mają cienia problemu ze zdobyciem tytoniu i alkoholu w teorii też dla nich niedostępnych. Ale żeby zejść z powodu marskości wątroby czy raka płuc, trzeba nad sobą popracować wiele lat. W odróżnieniu od znanych przypadków zaćpania się na śmierć w ciągu kilku miesięcy.
Forpoczty stylu „spoko” i „ciool” skupiły swój wysiłek na legalizacji „marichujany”. Słusznie uważając że gdy ten cel osiągną to potem już będą mieli z górki. "Ziele" wedle ich propagandy jest całkowicie nieszkodliwe bo nie uzależnia i nie powoduje żadnych trwałych negatywnych skutków. A jej aktywny składnik czyli THC jest stosowany w medycynie do leczenia niektórych nowotworów mózgu oraz „w leczeniu zaawansowanych stadiów AIDS”. W amerykańskiej agitce którą podesłał mi entuzjasta „ziela” podawali nawet że jaranie powoduje powstawanie w mózgu nowych komórek.
Zdumiony tą ostatnią wieścią zatelefonowałem do mojego przyjaciela, nauczyciela akademickiego uczelni medycznej. Bowiem mnie jeszcze w szkole uczono że w organizmie dorosłego człowieka żadna obumarła komórka mózgu nie może być zastąpiona nową. Przyjaciel uspokoił mnie że moja wiedza się nie zdezaktualizowała a studenta który by mu palnął taki idiotyzm wyrzuciłby z dwóją w indeksie za skrajne nieuctwo.
Nie neguję faktu że właściwie dawkowany pod kontrolą lekarską THC może zabijać w mózgu niektóre komórki nowotworowe nie uszkadzając zdrowych czy też że podobnie do morfiny, ma również i działanie uśmierzające ból. Ale już w tym „leczeniem zaawansowanych stadiów AIDS” (prawda jak to ładnie brzmi?) zawarte jest kolejne łgarstwo w żywe oczy. Bo zaawansowane stadium AIDS jak na razie zawsze kończy się zejściem pacjenta i co najwyżej można łagodzić jego cierpienia poprzez opiekę paliatywną. Równie dobrze można kłamać że morfina jest używana na przykład do leczenia zaawansowanego raka trzustki.
W nieprzesadnie licznym gronie bliskich znajomych znam dwa przypadki młodych ludzi którzy wkrótce po tym jak zaczęli palić marichujanę, z sensownych chłopaków stali się apatycznymi zwisowcami których ożywić jest w stanie jedynie wizja kolejnej balangi połączonej z jaraniem. Jeden uczy się w szkole na "zalki" i olewa domowe obowiązki w których dawniej uczestniczył bez zaganiania do nich, drugi nie skończył żadnych studiów i od chyba już siedmiu lat odpowiada że się „rozgląda” gdy znajomi rodziców pytają czy może podjął wreszcie jakąś pracę. A te obserwacje pasują mi jak ulał do opisanych nawet w „wikipedii” (pos-tępacka cenzura zaspała?) wyników badań Moore’a i współpracowników:
Badania prowadzone przez zespół: T.H.M. Moore, S. Zammit, A. Lingford-Hughes, T.R.E. Barnes, P.B. Jones, M. Burke, G. Lewis potwierdzają tą tezę. Przy przewlekłym stosowaniu (marihuany – dopisek SN) pojawiają się objawy zespołu amotywacyjnego: zaburzenia snu (spanie w ciągu dnia), zespół apatyczny z dominującym brakiem działania, ograniczenie kontaktów z ludźmi, zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi, zaburzenia w przyswajaniu nowych wiadomości, myślenie porozrywane i magiczne, upośledzenie zdolności rozwiązywania problemów i planowania przyszłości, zanik zainteresowań, zaburzenia percepcji czasu, doznań, krytycyzmu, lęk.
Gdy podzieliłem się ze wspomnianym już entuzjastą marichujany tą wiedza, oczywiście zaczął się doszukiwać stu innych powodów popadnięcia owych młodych ludzi w apatię. Z ciekawszych przypominam sobie porzucenie przez dziewczynę, odkrycie skłonności homoseksualnych i uwiedzenie przez katechetę. Na szczęście nie wymienił plam na słońcu, fatalnej konfiguracji planet w chwili narodzin czy rzucenia uroku przez czarownika. A z dziewczyną było tak że istotnie jednego z nich gdy zaczął jarać, rzuciła jego ładniejsza połowa. Mówiąc że nie interesuje jej mięczak który bez zażycia jakiegoś syfa nie potrafi poradzić sobie z samym sobą a do pracy ma dwie lewe ręce.
Ale niedawno „omlet” którego nijak nie można podejrzewać o moralny rygoryzm podał następującą wieść:
http://wiadomosci.onet.pl/swiat/atak-kanibala-sa-wyniki-badan-toksykologicznych,1,5174588,wiadomosc.html
Dla wygody Szanownych Czytelników przytoczę samo ważne:
„Pod koniec maja w Miami w USA doszło do makabrycznego zdarzenia - nagi mężczyzna zaczął zjadać twarz innego mężczyzny. Napastnik został zastrzelony przez policję. To wstrząsające wydarzenie w internecie zostało uznane jako początek "apokalipsy zombie", zwłaszcza, że pojawiały się inne podobne zdarzenia. W przypadku ataku w Miami początkowo mówiło się, że napastnik był pod wpływem środków odurzających - LSD lub kokainy. Władze opublikowały w końcu badania toksykologiczne napastnika, z których wynika, że jedyną substancją odurzającą w jego organizmie była... marihuana.”
Oczywiście marichujaniśći próbują ratować cnotę swojego bożka. Więc pos-tępactwo twierdzi że mogą istnieć inne niż marichujana substancje powodujące tak ekstremalne zachowania których dzisiejsza technika analiz chemicznych nie jest w stanie wykryć.
Wyobraźmy sobie że ktoś to samo powiedziałby o szaleńcu w którego organizmie stwierdzono wysoki poziom alkoholu. Czyli że jego atakowi furii nie jest jej winien nadużyty alkohol lecz jakieś nieznane nauce „złe mzimu”. Nie będę obrażał inteligencji Szanownych Czytelników opisem powszechnej reakcji na taką teorię. Więc dopóki ów rzekomy związek chemiczny nie zostanie zidentyfikowany, będę uważał pos-tępackie zaklinanie deszczu na temat całkowitej nieszkodliwości marichujany za gołosłowne.

Stary Niedźwiedź