Moja droga od liberalizmu.

„Zgoda, ja mogę być leberał,
Tylko wy o tym mi powiedzcie.”
Janusz Szpotański – „Towarzysz Szmaciak”

Swoją przygodę z „Antysocjalem” rozpocząłem na wiosnę roku pańskiego 2007. Na blog ten trafiłem przypadkowo, wpisy Noki i Kota Behemota mnie zainteresowały i po kilku komentarzach skorzystałem z opcji „kontakt” przesyłając swoją pierwszą próbkę felietonową. Spotkała się ona z życzliwym przyjęciem i od tej pory na witrynie zaczęły się pojawiać moje teksty.
Zarówno licealista Noka jak i student Kot Behemot byli aktywnymi młodzieżowcami UPR. A ponieważ już wtedy najsłabszą stroną tej partii (wtedy jeszcze za takową mogła być uważana) były wybryki niesfornego Januszka, kilka razy napisałem o koszmarnych błędach marketingowych tego osobnika w naiwnym przeświadczeniu że ich przyczyną jest jedynie jego głupota i arogancja a nie walka o rozgłos nawet kosztem kompromitowania siebie i swoich zwolenników. By uszanować uczucia Ojców Założycieli, swoje uwagi krytyczne formułowałem językiem wielce dyplomatycznym. Muszę tu oddać sprawiedliwość Noce że wszystkie te uwagi opublikował bowiem traktował JKM całkiem serio i wierzył że UPR pod jego kierownictwem jest w stanie pokonać w wyborach barierę 5% a z wieloma moimi uwagami się zgadzał.
W połowie roku 2008 Noka będący już wtedy studentem i zaangażowany w działalność polityczną nie miał czasu na prowadzenie „Antysocjala” i zaproponowal mi przejęcie witryny na co się zgodziłem zostając jej adminem. A pod koniec owego roku zaproponowałem współpracę Dibeliusowi, którego częste komentarze zwróciły moją uwagę trafnością analiz i formą. Bowiem były swoistymi mikrofelietonami. I w ten sposób zaczęła się nasza czteroletnia współpraca.
Pierwszym niemiłym incydentem w działalności witryny były wyczyny niejakiego „Attonna”. Przedstawiał się jako liberał ale w towarzystwie brigadefűhrera Płatka, standartenfűhrera Pietruszki, hauptsturmfűhrera Piotrowskiego i innych asów IV Departamentu MSW czułby się jak ryba w wodzie. Bowiem ze swoją zoologiczną nienawiścią do chrześcijaństwa chyba nawet tam nie znalazłby godnego siebie konkurenta. W swoich komentarzach powtarzał że między terroryzmem islamskim a chrześcijańskim nie ma żadnej różnicy bo przecież osiemset lat temu miały miejsce krucjaty. Gdy z oślim uporem zaczął powtarzać spreparowane swego czasu przez KGB (a obecnie odgrzewane przez grandziarzy z Holocaust Industry) brednie o współpracy papieża Piusa XII z Hitlerem, moja cierpliwość się wyczerpała i pierwsze „leberalne” bydlę dostało dożywotni zakaz wstępu na „Antysocjala”. Człowiekowi mającemu choć cień ambicji wystarczy powiedzieć że gdzieś nie jest mile widziany. Ateotalibowi rzecz jasna taka informacja nie wystarcza i trzeba go było ekspediować za drzwi kopniakiem w tyłek. Oczywiście pchał się nadal niczym krowa w szkodę (chyba wśród ateotalibanu potrzeba nawracania innych jest bez porównania silniejsza niż wśród „świadków Jehowy”) i wiele razy musiałem zabawić się w „szambelana” wypełniając elementarne obowiązki gospodarza w stosunku do Szanownych Gości witryny. Wśród których dominują ludzie wierzący, w realiach polskich w przytłaczającej większości będący katolikami.
Następnym niemiłym doświadczeniem z „leberalizmem” było kilku trolli podających się za liberałów czyli JaNeK i spółka. Ci z kolei negowali potrzebę zdawania egzaminu na prawo jazdy czy patent żeglarski oraz nie zostawiali suchej nitki  na policyjnych akcjach wyłapywania pijanych bydląt prowadzących pojazdy mechaniczne. Ryczeli niczym nienapojone bydło w oborze iż takie akcje to czysty socjalizm i karanie kogoś kto JESZCZE nie popełnił przestępstwa. Bo ich zdaniem karać wolno i to nawet surowo dopiero osobę która wypadek spowodowała. Nie przekonywały ich zupełnie moje argumenty że ostatni przypadek wskrzeszenia zmarłego o jakim słyszałem miał miejsce prawie dwa tysiące lat temu a odławiając potencjalnych morderców ratuje się życie i zdrowie wielu ludziom. Więc znowu musiałem skorzystać z narzędzi administratora czyli wykonać czynność o której Adam Mickiewicz napisał „I z dziecinną radością pociągnął za sznurek”. Tyle tylko że w tym przypadku nie zegara z kurantem lecz spłuczki.
Kolejny problem stworzył dyżurny kłamca polskiego internetu posługujący się ksywą „Liberał”. Gdy wstawiłem ciepły wpis o generale Francisco Franco y Bahamonde, największym mężu stanu nowożytnej Hiszpanii i jednym z najwybitniejszych polityków dwudziestego wieku, zmieszał mnie za to z błotem. Użalał się nad „wilczymi biletami” dla komunistycznych działaczy czy „indoktrynowaniem” w sierocińcach dzieci siedzących w więzieniach czerwonych łajdaków. A jednocześnie potrafił na blogu Erinti lać krokodyle łzy nad losem talibów schwytanych przez Amerykanów. Jest też zagorzałym zwolennikiem „aborcji na żądanie” bo przecież „tylko kobieta ma prawo decydować o swoim brzuchu”. Na blogu Flavii łgał w żywe oczy że nie istnieje coś takiego jak „syndrom poaborcyjny”, opisany w każdym porządnym akademickim podręczniku traktującym o ginekologii. Gdy podałem noty bibliograficzne dwóch takich, wydanych po roku 2000, odpowiedział że polscy lekarze niewiele wiedzą a o tym syndromie napisali „pod wpływem kleru”. W analogiczny sposób łże zawsze gdy wiarygodne fakty przeczą jego wybroczynom umysłowym. Nad jego nienawistnym stosunkiem do chrześcijaństwa nie warto się nawet rozpisywać. Gdy mu powiedziałem że mam go za moralne dno, szczęśliwie obraził się i zapowiedział że więcej do Antysocjala nie zajrzy. Do tej pory, odpukać w niemalowane, dotrzymuje obietnicy ale nie chwalę dnia przed zachodem.
Najwięcej kłopotów sprawił pierwszy internetowy moralny cwel III RP czyli niejaki „pkanalia”. Jest to ciekawa mieszanina libertyna, ateotaliba i entuzjasty narkotyków. W swych komentarzach upierał się że „ziele” nie jest narkotykiem, zupełnie jak menelstwo twierdzące że „piwo to nie alkohol”. Tak jak dla siedemnastowiecznych szlachciurów „źrenicą wolności” było liberum veto, jego filary wolności to skrobanka na żądanie oraz legalizacja sprzedaży marychujany. Jak przyznał w chwili szczerości, tak na dobrą sprawę należałoby uwolnić znacznie więcej zakazanych substancji ale na razie to nie jest realne bo polskie społeczeństwo jest "kołtuńskie". W sferze obyczajowej bronił jak lew dobrego imienia kurewek które w dyskotekowym kiblu „dają” po kwadransie znajomości chłopakom nieznanym im nawet z nazwiska. Pardon, w jego bełkocie to nie żadne kurewki lecz „wyluzowane babeczki”. Na swoim i innych blogach nie raz wspominał że udane spotkanie towarzyskie czy owocna dyskusja muszą się odbyć przy piwie i „zielu” zaś na pewnym blogu popisał się stwierdzeniem że marzy mu się „normalność”. Czyli sytuacja gdy w parku będzie mógł sobie usiąść na ławeczce, wypić piwo i zapalić "blanta". A policja nie będzie gonić parek kopulujących na trawniku czy takich jak on lecz „rozrabiaczy”. Ciekaw jestem kogo miał na myśli, obawiam się że drogą eliminacji pozostały babcie z wnukami czy matki z dzieckiem w wózku. Takie hasła jak chrześcijaństwo czy krzyż przyprawiają go jednoczesny atak epilepsji i rozwolnienia plus wzwód do wewnątrz. Żeby było jeszcze śmieszniej, potrafi w jednej wypowiedzi zarzucać chrześcijaństwu że jest to "religia eunuchów" a w następnej zaraz sam sobie przeczy pisząc że chrześcijanie dokonali rzezi Słowian. Bo czworograniaste bałwany były rzecz jasna wporzo, spoko i w ogóle "ciool" a dopiero Mieszko zepsuł ten rzekomy raj na ziemi. Gdy konserwatywny wzorzec obyczajowy nazwał „socjalizmem obyczajowym”, miarka się przebrała. Zwróciłem mu uwagę że to właśnie eurosocjaliści walczą z tradycyjną rodziną, wychwalają promiskuityzm seksualny, biją czołem przed niemal już każdym zboczeniem a tu i ówdzie zalegalizowali dostęp do narkotyków. Więc niech nie kłamie aż tak bezczelnie bo socjalisty obyczajowego nie musi szukać wśród konserwatystów gdyż jego mordę w każdej chwili może zobaczyć w lustrze. Nie był w stanie pogodzić się z wywaleniem z „Antysocjala” i musiałem wywozić to barachło nie raz i nie dziesięć. Nie tak dawno na blogu linkowanego przeze mnie Niedzisiejszego czyli Zgryźliwego posunął się do kalumnii jakobym kiedyś odsiadywał wyrok za pedofilię. Dzięki akcji Niedzisiejszego i wielu innych komentatorów w końcu przyznał się że zełgał. Nie napiszę rzecz jasna że jak pies bo nie chcę być ciągany po sądach przez Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami za porównanie sympatycznych czworonogów do czegoś takiego. To po prostu moralny cwel.
Na ich tle niejaki "Kurna Maciek" nieomal budzi sympatię. Bowiem ograniczył się do plecenia bredni na temat konserwatyzmu i ma jakiś koszmarny kompleks na tle szlacheckiego pochodzenia. Usiłował mi wmówić że dla konserwatystów o wartości człowieka decydują cechy zewnętrzne i każdy kto nie jest niebieskookim blondynem uważany jest przez nich za "podludzia". Jak widać odróżnienie konserwatyzmu od nazizmu jest dla niego zbyt trudnym zadaniem a ponieważ przedstawia się jako nauczyciel, od czasu pojawienia się jego komentarzy lepiej rozumiem dlaczego polskie szkolnictwo obecnie sięgnęło dna. Swego czasu zbeształ też mnie za opisanie z nieukrywaną sympatią kotki Lukrecji która po upiciu się w sztok biesiadników zbierała ze stołu zagrychę i zanosiła swoim kociętom. Nazwał to pochwałą złodziejstwa a więc poczucie humoru w jego przypadku również przybiera wartości ujemne. Ale na tle zbrodniczej głupoty, zakłamania do szpiku kości i moralnego zbydlęcenia i tak jaśnieje niczym gwiazda na "leberalnym" firmamencie.
 Oczywiście nie mylę „leberałów” z liberałami. Z tymi prawdziwymi można dyskutować jak z ludźmi kulturalnymi i myślącymi. Dyskusje mailowe zakończyły się nawet pewnym moim sukcesem bowiem z gruntu uczciwa osoba z którą na ten temat długo korespondowałem, częściowo zmieniła swoje stanowisko. O ile przedtem była kategorycznie przeciwna każdej bez wyjątku formie „rozdawnictwa”, zgodziła się w końcu że jednak wolno pomagać dzieciom z biednych rodzin które CHCĄ się uczyć. Oczywiście nie w postaci gotówki wypłacanej rodzicom do ręki lecz takich form które dają pewność wykorzystania pomocy zgodnie z intencjami pomagającego. Czyli choćby obiadów w szkolnej stołówce, biletów miesięcznym na dojazdy do szkoły, miejsc w internacie etc. Rodzice porządni na pewno przeciw takiej pomocy nie zaprotestują a menelstwo tego nie przepije.
Natomiast w dalszym ciągu od liberałów (przynajmniej niektórych) różni mnie stosunek do państwa jako wartości oraz do zagrożenia katastrofą demograficzną. Bo dla mnie jako dla konserwatysty państwo polskie nadal jest wielką wartością. I nie zmienia tego fakt że obecnie jest rządzone przez szajkę szubrawców którzy władzę swoją sprawują ku pożytkowi zagranicy z nadania gromady kretynów zmanipulowanych przez „merdia”. Dla niektórych liberałów domaganie się żeby człowiek widział to co się dzieje choćby milimetr poza końcem jego nosa to z kolei "kolektywizm", nie mniej naganny niż "rozdawnictwo". A jako człowiek potrafiący modelować matematycznie pewne procesy, doskonale rozumiem czym się zakończy zabawa w rodzinę w skład której poza rodzicami statystycznie wchodzi jedno lub co najwyżej półtora dziecka. Oczywiście żadnej kobiety nie mam zamiaru zmuszać do rodzenia dzieci wbrew wszelkim przeciwnościom. Ale wolno mi bić na alarm. Bo psim obowiązkiem państwa jest kreować sensowną politykę pronatalistyczną nawet gdyby wszyscy miniarchiści i libertarianie wyli niczym kojoty na prerii. Ale hałas nie będzie zbyt wielki bo tych idiotów jest zaledwie garstka a więc w realu są bez porównania mniej wrzaskliwi niż w sieci. Choć w wypadku pewnej aktywnej na kilku odwiedzanych przeze mnie blogach hybrydy feminazizmu i leberalizmu, chyba istotnie byłoby lepiej żeby takie jak ona dzieci nie miały. Co szczęśliwie doprowadziłoby do eliminacji genów powstałych w wyniku szczególnie drastycznych pomyłek ewolucji.
Najłatwiej znaleźć mi wspólny język z konslibami. Takimi jak Jarek Dziubek, nomen omen „Konslib” czy Dibelius (który nie lubi etykietek ale mam nadzieję że za tę się nie obrazi). Jak już pisałem, od nich różnię się ze spraw istotnych przede wszystkim stosunkiem do narkotyków. Choć muszę przyznać że na ich „legalizację” zgodziłbym się gdyby zgodnie z propozycją Jarka udowodnione udostępnienie takowych nieletnim obligatoryjnie skutkowało wyrokiem śmierci dla udostępniającego a wyroki te były co do jednego wykonywane.
A sam zawszę określam się jako konserwatysta a ostatnio thatcherysta. Aby z kolei uniknąć pomylenia ze świrami którym jedynie bezwzględny zakaz aborcji w głowie a o gospodarce wiedzą mniej niż kanarek o chemii kwantowej. Bo Żelazna Lady zaadaptowała do gospodarki to co w liberalizmie było cokolwiek warte. Zaś jego co najgłupsze pomysły z zakresu moralności najsłuszniej w świecie wyrzuciła do śmietnika. Gdzie jest ich miejsce o ile cywilizacja białego człowieka ma przetrwać.

I tak się składa że spośród znanych mi liberałów szanuję Dibeliusa, Jarka Dziubka, Konsliba, Marka1takiego i Flavię. Czyli mogę ich policzyc na palcach jednej ręki. Za to na Antysocjalu i kilku odwiedzanych przeze mnie blogach spotkałem istne mrowie postaci które same twierdzą że są liberałami. Nie mam zamiaru tracić czasu na badanie czy istotnie tak jest bo liberalizm to nie mój cyrk a oni to nie moje małpy, że posłużę się popularnym wśród moich studentów kollokwializmem. Ale ich wypowiedzi świadczą że jak nie anarchista to analfabeta ekonomiczny, moralny śmieć lub w najlepszym przypadku tuman nie rozumiejący znaczenia używanych przez siebie słów. Więc w myśl zasady "po owocach ich poznacie" odnoszę się z wielką nieufnością do pojęć które zaczynają się od "liber". Zaś wśród moich przyjaciół i znajomych znalazłoby sie ze trzydziestu konserwatystów których darzę dużym szacunkiem za ich poglądy na gospodarkę i moralność. Są wśród nich zarówno chrześcijanie jak i agnostycy a nawet i jedna buddystka. Bo wbrew temu co twierdzi ateotaliban, konserwatysta nie musi być człowiekiem wierzącym. Wystarczy że nie jest takim moralnym dnem jak pos-tępactwo.
A jeśli ktoś z Szanownych Czytelników zastanawiał się skąd wziąłem pogardliwe określenie „leberał”, mam nadzieję że cytat otwierający ten wpis to wyjaśnił. Uczyniłem tak na cześć towarzysza Szmaciaka,  duchowego ojca tej hołoty.

Stary Niedźwiedź