Zakon marychujanów nawraca

Jest rzeczą powszechnie znaną jak silnym „demotywatorem” do prowadzenia aktywnego i sensownego trybu życia jest „marychujana”. W gronie znajomych spotkałem się z dwoma przypadkami (nasto oraz dwudziestokilkulatek) młodych ludzi którzy są na najlepszej drodze do zmarnowania sobie życia. Olewają naukę, nie myślą o przyszłości a już zwłaszcza o zdobyciu kwalifikacji pozwalających zarabiać na swoje utrzymanie. Starszy z nich z dawniej sensownego młodego człowieka stał się pasożytem na utrzymaniu rodziców.
W sieci natrafiłem na bardzo ciekawą stronę o adresie:
http://www.wykop.pl/ramka/267874/skutki-palenia-marihuany/
na której znaleźć można kilkaset relacji młodych ludzi o swoim kontakcie z tym narkotykiem, wpadnięciem w uzależnienie, spapranym życiu. Niestety opisane  przypadki zerwania z tym świństwem nie są zbyt częste. Tym cenniejsze są rady tych którym to się udało. A po lekturze opisanych tam doświadczeń z „jaraniem” każdego bajarza o nieszkodliwości „ziela” mam za załgane do szpiku kości ścierwo.
Na jednym z odwiedzanych przeze mnie blogów gospodyni zamieściła niedawno wpis pod ironicznym tytułem „Dragi jak cukierki”. Opisała udokumentowane przypadki morderstw czy prób kanibalizmu dokonanych przez osobników w których krwi nie stwierdzono żadnego innego narkotyku oprócz THC. Oraz zwróciła uwagę na polskich celebrytów opowiadających o swoich doświadczeniach z marychujaną, w ich relacji oczywiście pozytywnych.
No i zakon braci marychujanów rzucił się na nią niczym stado wilków. Przez obszar blogowych komentarzy pod tym oraz następnymi jej postami przelało się tyle gnojówki że właścicielka tej witryny zablokowała możliwość wstawiania komentarzy. Ale pozwolę sobie przedstawić  kilka złotych myśli jakie to gówno w ludzkiej skórze tam wpisało.
Inicjator prób udowodnienia autorce wpisu jak bardzo się myli uważając marychujanę za narkotyk stwierdził że ziele nie jest narkotykiem bowiem nie uzależnia. A jej ironiczna uwaga iż jest równie nieszkodliwa jak landrynka jest nieprawdziwa. Bowiem jedząc landrynki można nabawić się cukrzycy a jarającemu „zioło” nie grozi literalnie nic.
Jeden ze weteranów bojów o wolność jarania, skrobankę na żądanie i powszechne zbydlęcenie obyczajów stwierdził że niedopuszczalne  jest uczenie dzieci że narkotyki są złe. Należy im po prostu przedstawiać „całą prawdę” o nich. Skoro nie są samym złem, widocznie w jego przekonaniu mają jakieś dobre strony. Dziwnym trafem nie był łaskaw powiedzieć jakie. Ale w kolejnym komentarzu przez chwilę utracił nad sobą kontrolę. Bowiem aby poprzeć twierdzenie że ten syf nie uzależnia stwierdził że gdy ktoś zacznie intensywnie palić marychujanę to zanim się uzależni, zdąży zwariować. Co ani chybi ma dowodzić kompletnej nieszkodliwości palenia konopnego shitu. Nie wiem czy robaczek jest od „ziela” uzależniony ale nie ulega wątpliwości że zwariował. A więc na haju, tak jak i po pijanemu, niektórym zawodowym kłamcom puszczają hamulce i zdarza im się powiedzieć prawdę.
Ale najwyższe miejsce na podium rezerwuję dla pierwszego kłamcy polskiego internetu który wdał się w rozważania jaka substancja narkotykiem jest a jaka nie. I uznał że wedle niektórych kryteriów to i kokaina nie jest narkotykiem. Biorąc pod uwagę że na listach najgroźniejszych narkotyków kokaina zajmuje na ogół drugie miejsce po heroinie i jej pochodnych, czytając wybroczyny umysłowe takich „wolnościowców” jak on można z pewnym pobłażaniem spojrzeć na „tfurczość” niektórych socjalistów.
Oczywiście cała ta zgraja próbowała wmówić autorce wpisu że opowieści celebrytów płci obojga o swoich pozytywnych doświadczeniach z marychujaną nie są żadną reklamą palenia. Tak jakby nie wiedzieli że gdy jakieś dziadostwo zaprezentuje choćby szczególnie bezsensowny ubiór czy fryzurę, natychmiast zgraja naśladowców małpuje „gwiazdę”.
Gdy swego czasu czciciele indeksu wolności gospodarowania demonizowali jego znaczenie, zainteresowałem się Singapurem, do niedawna będącym liderem tej klasyfikacji. I dowiedziałem się że tamtejsze prawo nie ma litości dla handlu narkotykami. W kraju tym udowodnione przed sądem posiadanie 15 g heroiny, 30 g kokainy; 500 g marihuany czy 200 g haszyszu karane jest powieszeniem. Dla informacji pewnego kretyna, landrynek na tej liście nie ma. A wyroki są wykonywane, zarówno na krajowcach jak i cudzoziemcach, w przypadku tych ostatnich władze Singapuru są głuche na lamenty pos-tępaków i tolerastów z całego świata.
Po prostu rząd tej republiki na ile tylko potrafi, chce uwolnić swój kraj od handlarzy śmiercią. Taka wolność bardzo mi się podoba.

Stary Niedźwiedź