Globalne ocipienie. Cz. I czyli ekoterroryzm.

Od czasu gdy linkowany u mnie Konslib poruszył na swoim blogu kwestię energetyki jądrowej w Polsce:
http://sportowa-prawica-polska.blog.onet.pl/2013/03/13/elektrownia-jadrowa-w-polsce-inwestycja-pewna-i-konieczna/
nosiłem się z zamiarem poruszenia tej sprawy. Definitywnie zdopingował mnie do tego ostatni atak zimy, powodujący że w „lany poniedziałek” wiele dzieci wzięło się za lepienie bałwana.
Pisząc o sprawach związanych z „globalnym ocipieniem”, jak ten stek bredni nazywamy na uczelniach technicznych, należy wspomnieć o trzech istotnych elementach. Są nimi ekoterroryści, banialuki o dwutlenkowym Armagedonie oraz limity emisji CO2, praktycznie w warunkach europejskich wymuszające pójście w stronę energetyki jądrowej.
Na świecie od wielu już lat działają różne organizacje reketierskie same siebie nazywające „ekologami”. Najsłynniejszą z nich jest tak zwany Green Pic. Ale mają one tyle wspólnego  z ekologią co działalność niejakiego Josefa Mangele z tradycyjnie pojmowanymi obowiązkami lekarza więziennego.
Organizacje te złożone są z mięsa armatniego oraz kierującej nimi „kopuły” (terminologia rodem z Sycylii pasuje jak najbardziej do opisu tych organizacji przestępczych). Mięsem armatnim są na ogół ludzie legitymujący się co najwyżej jakimś uniwersyteckim operetkowym wykształceniem pokroju filozofii cy „gender”. W życiu codziennym trudniący się z braku jakiegokolwiek zapotrzebowania na takich „fachowców” zajęciami typu wykładanie chemii (na półki w supermarketach). Są przekonani że przywiązując się do drzew aby zablokować budowę szosy zbawiają świat. Bo nie jest istotne że brak obwodnicy powoduje korki oraz dewastowanie przez TIRy jezdni miejskich, nie budowanych z myślą o obsłudze przejazdu wielotonowych grzmotów.  A rocznie w wypadkach ginie wielu ludzi. Grunt że ocalono kilka mrowisk rzadkiego gatunku Mrówki Krzesławki Dręczypupy. Gdy takiego idiotę spyta się o jego wizję przyszłości energetyki w Polsce, oczywiście odpowie że należy zlikwidować elektrownie na paliwa konwencjonalnie gdyż emitują one „zabójczy” dwutlenek węgla. Zaś jądrowych nie budować z powodu rzekomej podatności na awarie. Gdy raz takiego mędrca (jak się potem okazało magistra socjologii) spytałem skąd w takim razie będzie czerpał energię elektryczną, odpowiedział że przecież z gniazdka. Czyli stopień debilizmu godny tych socjalistów którzy chcą płacić socjal każdemu śmierdzącemu leniowi bo przecież pieniądze powstają w bankomatach a zatem można obecne zastąpić „wydajniejszymi”.
Bardziej rozgarnięci ekoterroryści są tak mądrzy że zdają sobie sprawę z konieczności wyprodukowania jednak gdzieś poza gniazdkiem naściennym   wspomnianej energii elektrycznej. Ale ci z kolei widzą rozwiązanie problemu w zastawieniu całej Polski wiatrakami. Bowiem przy swym technicznym analfabetyzmie nie potrafią policzyć że nawet gdyby w każdym wolnym miejscu stanął wiatrak, przy sprzyjających wiatrach tą metodą można by wytworzyć zaledwie kilka procent   elektryczności produkowanej obecnie w Polsce.
Innym ukochanym dzieckiem ekoterrorystów jest „biodiesel” czyli mówiąc ściślej, estry metylowe kwasów tłuszczowych, będące substytutem oleju napędowego. Ich produkcja jest technologicznie banalnie prosta, podgrzewając olej (w warunkach polskich oczywiście rzepakowy) wraz z metanolem (alkoholem metylowym), w wyniku transestryfikacji uzyskuje się wspomniane estry oraz niewielką ilość wodnego roztworu gliceryny, rozdział tych niemieszających się produktów jest łatwy. Przy obecnych cenach surowców chemicznych i rolniczych estry te są droższe od konwencjonalnego oleju dieslowskiego i aby wypełnić „euronormy” nakazujące dodawać to ekocudo do oleju napędowego, fiskus musiał zrezygnować z obłożenia estrów akcyzą. Bowiem inaczej pies z kulawą nogą nie kupiłby tego na stacji benzynowej. A w Tusklandii „befehl” z Brukseli to rzecz święta.
Na przełomie minionego i obecnego stulecia intensywne prace nad produkcją „biodiesla” podjęto w krajach alpejskich (Austria, Szwajcaria). Ale zwykły kalkulator czterodziałaniowy (zabójcza broń w walce z ekoterroryzmem) wystarczy do wykazania  że gdyby nawet wszystkie tamtejsze nieużytki i obecnie niezagospodarowane grunty obsiać rzepakiem, wyprodukowane paliwo w warunkach jakiegoś ciężkiego kryzysu politycznego i jakiegoś kataklizmu na rynku paliw w najlepszym wypadku pozwoliłoby zatankować pojazdy straży pożarnej, policji i być może karetki pogotowia ratunkowego. O utrzymaniu na chodzie komunikacji autobusowej nie można by było nawet marzyć. Że o prywatnych samochodach nie wspomnę.
A w warunkach polskich pojawia się dodatkowy problem którym jest metanol. Za czasów PRL był on w Polsce produkowany w znacznych ilościach. Ale po dokonanej przez obecnego komisarza Lewandowskiego „prywatyzacji zuchwałej” polskiego przemysłu chemicznego instalacje te zakończyły swój żywot (normalna koleją rzeczy w przemyśle chemicznym jest złomowanie starych instalacji i zastępowanie ich nowymi) a obecni właściciele tych fabryk zupełnie nie byli zainteresowani budową nowych. Bo taniej jest kupić tenże metanol od „baćki” Łukaszenki czy innych producentów zza wschodniej granicy. Zatem w przypadku jakiegoś politycznego zawirowania życzliwi nam wschodni sąsiedzi mogą  koncertowo upupić te działy polskiego przemysłu chemicznego które bez tego surowca obejść się nie mogą. A więc w warunkach polskich mówienie o estrach metylowych jako drobnej rezerwie na czarną godzinę jest po prostu kłamstwem.
Na podkreślenie zasługuje fakt że owo ekoterrorystyczne mięso armatnie włazi na kominy, przywiązuje się do drzew czy układa na torze kolejowym po którym ma przejechać pociąg wywożący z elektrowni zużyte paliwo uranowe do utylizacji (!!!) dla idei, przekonane że w ten sposób ratuje ono nasdzą planetę. Natomiast "kopuła" potrafi negocjować z firmami czy rządami którym zatruwa życie i jak wieść gminna niesie, za zaprzestanie protestu czy blokady otrzymać  nielichy haracz. Czyli ekoterroryści przypominają najdziwniejszy dom publiczny na świecie. W którym panienki obsługują klientów z potrzeby ducha zaś wszystkie pieniądze płacone przez tych ostatnich zgarnia burdelmama. Która co najwyżej odpali dziewczynom jakieś grosze, w tym przypadku nie na kosmetyki lecz by było za co organizować kolejne zadymy. Wychodzi na to że nie ma na świecie rentowniejszego domu publicznego niż Green Pic.
C.d.n.

Stary Niedźwiedź