Euro koko a kondomek spoko

Zacząć muszę od wyjaśnienia kwestii formalnej. Coraz wyraźniej jest widać że od pewnego czasu Tusklandia nie jest już jednym z landów IV Rzeszy (na użytek idiotów zwanej Unią Europejską) lecz niemiecko – rosyjskim kondominium. A więc szefa tubylczej administracji nie sposób dłużej nazywać premierem. Oczekuje podpowiedzi jak brzmi formalna nazwa takiej funkcji ze strony tych spośród Czcigodnych Czytelników którzy dysponują wykształceniem z zakresu filologii lub prawa konstytucyjnego. A na razie proponuję prowizorkę i od tej pory zarządcę kondominium będę nazywać kondomkiem.
Jak już niejednokrotnie wspominałem, włączenie przeze mnie choćby na chwilę programu informacyjnego reżimowej TVP podczas picia poobiedniej herbaty natychmiast powoduje iż ciśnienie mi skacze a resztki siwych włosów podnoszą się na głowie. Wielu zaprzyjaźnionych bloggerów oraz czytelników ich blogów biorących udział w dyskusjach twierdziło że czas Euro kondomek Tusk wykorzysta do przeforsowania szczególnie łajdackich regulacji prawnych. No i dzisiaj w wiadomościach TVP2 po godzinie osiemnastej dowiedziałem się o losach ustawy o hospicjach.
Przez sejm ta ustawa już cichcem przeszła. Najistotniejszymi zmianami było nadanie hospicjom statusu przedsiębiorstw i wynikające z tego faktu konsekwencje.
Po pierwsze, przedsiębiorstwo musi przynosić zysk. Tak więc zlitowanie się nad staruszkiem czy osobą w stanie terminalnym nie mogącymi pokryć kosztów swojego utrzymania w hospicjum urzędas mógłby podciągnąć pod działanie na szkodę firmy.
Po drugie, w myśl ustawy o nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorstwu nie wolno korzystać z pomocy wolontariuszy. Nikomu kto legitymuje się wykształceniem choćby podstawowym nie trzeba chyba tłumaczyć jaką rolę w pracy hospicjów odgrywają właśnie wolontariusze.
Po trzecie, natychmiast pojawia się problem z darowiznami dla hospicjów. Nawet prezenterka TVP2 przyznała że ustawa ta uniemożliwia przekazanie choćby owego 1% które możemy przeznaczyć na konkretny cel podczas wypełniania rocznego rozliczenia PIT.
Oczywiście te zastrzeżenia, zgłoszone koniec końców przeze mnie czyli amatora,  mogłyby okazać się jedynie wierzchołkiem góry lodowej. Gdyby to łajdactwo przestudiował prawnik lub osoba działająca w hospicjum na co dzień, zapewne znalazłby ich znacznie więcej
I stał się cud. Ustawa została odrzucona przez senat w którym PO ma bezwzględną większość!
Nie spodziewałem się że kiedykolwiek będę musiał za cokolwiek podziękować jakiejś grupie parlamentarzystów PO in gremio. Co niniejszym czynię z miłym zaskoczeniem zauważając że drzemią w nich jeszcze ludzkie uczucia które w tym przypadku okazały się silniejsze nawet od obowiązku ślepego popierania każdego legislacyjnego łajna będącego dziełem administracji kondomka.
A co się tyczy już nie stanowiska ale zajmującej je osoby, mam problem podobny so tego z jakim borykał się niegdyś Józef Szwejk. Swego czasu zastanawiał się on jak nazwać lejtnanta Duba i po długim namyśle zdecydował się na „wicepierdołę”. Bo do pełnego pierdoły zdaniem dzielnego wojaka jeszcze trochę Dubowi brakowało. Zaś w przypadku owej ustawy czuję się bezradny. Bo nie znam żadnego określenia które byłoby wystarczająco obelżywe w stosunku do tego ryżego eutanazisty. Więc pytanie „jak takiego nazwać” pozostaje bez odpowiedzi.
Może ktoś z grona Czcigodnych Czytelników potrafi mi pomóc?

Stary Niedźwiedź