Cham w czerwonych POrtkach

Nowy Rok przywitał mnie silnym przeziębieniem, połączonym z gorączką, oraz innymi objawami, świadczącymi o tym, że "choruję na PESEL", czyli ma miejsce zmęczenie materiału. Przymusowe leżenie w łóżku wykorzystałem na lekturę książek, które znalazłem pod choinką. Szczególne miejsce zajęła ta autorstwa ś.p. pana generała Witolda Urbanowicza, zatytułowana po prostu "AS". Zawiera ona połączenie kilku pozycji, jakimś cudem wydanych w czasach tak zwanej PRL, a więc siłą rzeczy nie ma w niej choćby informacji o pierwszym zestrzeleniu w wykonaniu autora, którego ofiarą padł radziecki samolot dokonujący zdjęć nad terytorium Polski.
Tematyka tych pilotów myśliwskich z czasów II Wojny Światowej, choćby fińskich, rumuńskich czy węgierskich, o których polski czytelnik nie wie nic, wciągnęła mnie ze szczętem, co wkrótce znajdzie swoje miejsce w kolejnych wpisach. Ale wczoraj wieczorem studia te przerwała wiadomość o zamachu na prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza podczas gdańskiej mutacji owsiakowej hucpy. Ciężko raniony nożem, zmarł dzisiaj w szpitalu.
Na organizatorach każdej masowej imprezy spoczywa obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa jej uczestnikom. I z tego obowiązku nikt i nic nie jest w stanie go zwolnić. Ale Owsiak od zawsze był stawiany ponad prawem i przyzwyczaił już sie do tego, iż wszyscy mogą mu "skoczyć". Ostatecznie utwierdziły go w tym cwele w sędziowskich togach, które podczas jego procesu z Matką Kurką, miały czelność poprosić o przedłożenia do wglądu dokumentacji finansowej WOŚP oraz pasożytujących na niej guzów nowotworowych o nazwie Złoty Melon i Mrówka Cała. Od tego bezczelnego żądania i olania go przez bełkoczącego kpa minęło już wiele lat i ów "wysoki" niczym najniższy z Pigmejów sąd widocznie POłapał się, jaka bezczelnością z jego strony było to żądanie, bowiem Owsiakowi za wypięcie się na ów sądowy nakaz żadna justytutka nie odważyła się nawet pogrozić palcem w bucie.
Dlatego takim szokiem dla błazna był proces, wytoczony mu przez pania profesor Krystynę Pawłowicz. Podczas takowego sąd obchodził sie z pieszczochem człowieków POstepu , jak ze zgniłym jajem i nie zwracał mu uwagi za numery, za które każdy inny zostałby wyrzucony z sali sądowej na zbitą mordę. Ale już na pewno wyrok, nakazujący przeprosiny za sugestię, że brak seksu zaszkodził pani profesor, oraz za chęć powołania "Komitetu Wypierdolenia Kryśki w Kosmos" był dla bydlęcia szokiem. Oczywiście do tej pory nie przeprosił.
Ale nadal wierząc, że to tylko wypadek przy pracy, a w wyższej instancji pachołki Gersdorf go uniewinnią, poczynał sobie po staremu. Wczorajsza żebranina została zatem zorganizowana z brakiem cienia troski o bezpieczeństwo uczestników tych redyków. W rezultacie na scenę w Gdańsku wtargnął osobnik, który dźgnał nożem prezydenta Gdańska. Wedle materiału filmowego, który wszyscy mogli obejrzeć, po tym ataku paradował po scenie przez około czterdzieści sekund, nie niepokojony przez "ochronę" (czyżby szkolił ją niejaki "Farmazon"?). Obezwładnił go dopiero pracownik techniczny obsługi sceny.
Gdy do Warszawy dotarła wiadomość o tym ataku, dyrygujący centralnym redykiem kiep w czerwonych portkach wygęgał o tym ze sceny. Po czym natychmiast dodał, że impreza będzie toczyć się dalej według planu. I zakończył słowami:
Kochani, schodzę do was. BĄDŹMY WESELI.
Ten fragment redyku pokazano w wiadomosciach TVP i słyszałem to na własne uszy. Żatem negować te słowa może co najwyżej zawodowy kłamca POkroju niejakiego Grabca lub pismaków z Szechter Beobachter.
Jaką kurwą ludzką trzeba być, by tak się zachować?
A wniosek z tego prosty. Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Przemocy, Złotemu Melonowi i Mrówce Całej od tej pory nie wolno zezwolić nawet na organiozację dyskoteki w remizie strażackiej w przysłowiowych Wilkowyjach.

Stary Niedźwiedź