Źle się dzieje w państwie norweskim

O wyczynach łajdaków z norweskiego odpowiednika szkopskiego Jugendgestapo, porywających rodzicom dzieci jedynie na podstawie własnego widzi mi się,  wiedzą w Polsce wszyscy, którzy choć trochę interesują się wydarzeniami bieżącymi. Nie tak dawno, bo w maju 2017, do Polski uciekła z czteromiesięczną córeczką pani Silje Garmo, której starszą córkę ci gestapowcy zdążyli już odebrać. Oczywiście wystapiła o azyl, którego początkowo wedle relacji nadwornego portalu PiS, czyli "wPolityce", odmówiono jej. Rzekomo dlatego, iż jako obywatelka eurokołchozu, może przebywać w jego dowolnym kraju, jak długo zechce. Nie dociekamy, czy debilem okazał się minister Ciapciakowicz, czy jego niedorzecznik prasowy, czy też dziennikarz od braci Karnowskich. Bowiem średnio rozgarnięty maturzysta powinien wiedzieć, że wprawdzie Królestwo Norwegii należy do strefy Schengen, ale członkiem eurokołchozu nie jest. Na szczęście dzięki pomocy Ordo Iuris sprawa zakończyła się pomyślnie i pani Garmo azyl uzyskała.
Ale mało kto w Polsce zdaje sobie sprawę ze stopnia sprostytuowania się oficjalnego państwowego Kościoła Norweskiego (Den norske kirke), czyli miejscowego odpowiednika Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego. Ponieważ obydwaj jesteśmy wiernymi POLSKIEGO Koscioła Ewangelicko - Augsburskiego (niezwykle istotna różnica), musimy poruszyć ten temat.
Kościół Norweski powstał w roku 1537 na polecenie króla Danii Chrystiana III, władającego też Norwegią. Od początku miał status kościoła państwowego a król był jego zwierzchnikiem. Tak było do 1 stycznia 2017, kiedy przestał być niejako agendą administracji państwowej a pastorzy i biskupi urzędnikami państwowymi.
Wedle oficjalnych statystyk (jak dalej wykażemy, jest to bujda na resorach) należy doń 70% Norwegów, po około 3% mieszkańców tego kraju wyznaje katolicyzm lub islam, statystyka podaje też całe multum wyznawców innych religii, z których żadna nie przekracza 1% ogółu. Działalność duszpasterska tego kościoła leżała i kwiczała, bowiem wyniki sondażu z roku 2010 były następujące.

•     22% – „Wierzę w istnienie Boga”,
•     44% – „Wierzę w istnienie pewnego rodzaju ducha lub siły życiowej”,
•     29% – „Nie wierzę w żaden rodzaj ducha, Boga lub siły życiowej”,
•     5% – „Nie wiem”.

Wydawać by się mogło, że zerwanie z zależnością od władzy świeckiej, jest szansą na odzyskanie wiarygodności. Swego czasu szwajcarski Kościół Ewangelicko - Reformowany dobrowolnie zrezygnował z dotacji budżetowych, co pozwoliło mu zachować filar wiary "sola Scriptura" i nie zastąpić go zasadą "sola pecunia". Ale kilka dni temu zmroziła nas informacja

https://dorzeczy.pl/swiat/95706/Norweski-Kosciol-Aborcja-to-promocja-kobiecego-zdrowia-i-bezpieczenstwa.html

iż ten "kościół" (od tej pory cudzysłów jest konieczny) uznał, że aborcja jest promocją zdrowia kobiety i dlatego zabieg ten powinien być legalny. I do tego przeprosił za swoje dotychczasowe stanowisko z czasów, gdy jeszcze udawał, że ma coś wspólnego z chrześcijaństwem. Bowiem po legalizacji w Norwegii aborcji w roku 1970 norwescy duchowni bronili życia nienarodzonego.
A teraz ci "duchowni protestanccy" mogą zafundować żółwika i fląderkę szwedzkiej lesbijce Ewie Brunne, która w Sztokholmie robi za "biskupkę". Po angielsku double shit.

Stary Niedźwiedź
Refael 72