Eurowybory

Zacząć musimy od przeprosin za długą przerwę w publikowaniu kolejnych wpisów. Złożyły się na nią remont mieszkania Starego Niedźwiedzia (a więc konieczność szczelnego zawinięcia na dłuższy czas w folie komputera) oraz nawał obowiązków zawodowych Tie Fightera. Bowiem w próżnujących kapitalistycznych krwiopijców wierzyć mogą jedynie ciotki stalinówki czy cioty eurokomunistki.

Wielkimi krokami zbliżają się wybory do Parlamentu Europejskiego. Partie polityczne prześcigają się w… no właśnie w czym? Obecna elita polityczna już tak jest zaprogramowana że jedyne co potrafi to wykorzystywać media do szerzenia propagandy sukcesu lub do atakowania swoich oponentów. Zacznijmy od początku, jaki Polacy mają wybór?

Przypomnijmy że ogólnopolskich komitetów wyborczych jest dziewięć. Siedem z nich, czyli Platforma Obywatelska, Polskie Stronnictwo Ludowe, Europa Plus Twój Ruch, Prawo i Sprawiedliwość, Sojusz Lewicy Demokratycznej-Unia Pracy, Polska Razem Jarosława Gowina i Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro, nazywane są partiami systemowymi. Gdyż ludzie je tworzący, poza tzw. Ruchem Podtarcia Palikota uczestniczyli już w różnych konstelacjach rządowych. Niekoniecznie pod obecnym szyldem - w PO i w PiS doszło przecież do podziałów. Natomiast jako partie pozasystemowe traktowane są Nowa Prawica  Janusza Korwin-Mikke i Ruch Narodowy.

O komitetach „systemowych” nie warto się zbytnio rozwodzić. Zbyt wysoko cenimy sobie inteligencję naszych Czytelników aby poświęcać im zbyt wiele uwagi. Więc jedynie w telegraficznym skrócie przypomnimy ich najistotniejsze cechy i „dorobek”.

Rządząca od 7 lat PO nie przedstawia jakichkolwiek pomysłów na wyjście z narastającego kryzysu wszystkich dziedzin życia, od budżetów polskich rodzin poczynając a na jakości służby zdrowia, szkolnictwa, wymiaru (nie)sprawiedliwości czy stanie finansów publicznych kończąc. Jako kandydatów do Hyde Parku zwanego Parlamentem Europejskim, wystawia znanych z nazwiska byłych sportowców (Otylia Jędrzejczak, Roman Kosecki). Nie mających pojęcia o polityce ale gotowych na komendę podnosić łapę. Plus tak „zasłużone” postacie jak Mengele polskiego budżetu Jan Vincent Rostowski czy zamieszany w FOZZ Dariusz Rosati. Szpicel SB Boni jest wisienką na tym torcie.

O zielonej ladacznicy pisaliśmy nie raz. Od pań uprawiających nierząd w celach zarobkowych różni się głownie tym że „za dopłatą” zrobi wszystko. Jej kandydaci to miedzy innymi Jolanta Fedak i Władysław Kosiniak-Kamysz czyli była i obecny minister pracy. Jesteśmy pewni że gdyby ministerstwo to zostało zlikwidowane, na rynku pracy nie byłoby gorzej niż jest obecnie. A co się tyczy nepotyzmu, najlepiej chyba zilustrował to czcigodny Yarrok (pozdrawiamy serdecznie!) rysując dowcip przedstawiający rozmowę Kłopotka z Pawlakiem, z następującym dialogiem:

- Walduś, co to jest ten niepotyzm?

- Gieniu, to znaczy że nie po to jesteś ministrem żeby nie załatwić szwagrowi ekstra posady!

SLD to rehabilitacja PRL i Jaruzelskiego plus afery typu „węglowej” czy Rywina. Do Europarlamentu wystawiają byłego piłkarza Żurawskiego, klauna czyli profesor nienadzwyczajną Senyszyn, Adama Gierka oraz Annę Kalatę która do ZUS nie dopłaciła a nawet wyciągnęła z niego ponad milion złotych. Pokraczna mieszanka hasła „komuno, wróć!” i moralności PO.

O komitecie „Europa chlust & (rzekomo) „twój ruch” najlepiej świadczą jego liderzy. Czyli dający sobie nie w szyję lecz w goleń magister Kwaśniewski, jego podczaszy a niejednokrotnie i podstoli Siwiec czy kuglarz a Biłgoraja. A tacy kandydaci jak Kazimiera Szczuka, Jan Hartman (szef polskiego oddziału tak jadowicie antypolskiej organizacji jak B’nai B’rith) czy ongiś „warszawski mostowiak” a potem twórca Puszczy Piskorskiej, nie pozostawiają złudzeń co do „programu” koncentrującego się na legalizacji handlu narkotykami i przeforsowaniu pedalskich ślubów.

O uciekinierach z PO (Gowin i spółka) musimy powiedzieć że można podać im rękę (szczególnie pastorowi Godsonowi), mając pewność że po tej czynności nadal będzie zakończona pięcioma palcami. Jak na byłych platformersów to bardzo dużo ale my (a chyba i szanowni Goście „Antysocjala”) stawiamy politykom wyższe wymagania. Zresztą mamy przeczucie graniczące z pewnością że jest to „jętka jednosezonówka” a najbliższe wybory krajowe będą oznaczać  kres jej żywota. W zasadzie podobne zdanie mamy o komitecie Zbigniewa Ziobry. Motywacje jego i jego kolegów secesji z PiS były wprawdzie inne (nie moralne dno Tuska lecz dyktatura prezesa Jarosława) ale wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują że również jest to efemeryda. Co potwierdziły decyzje podobnego do prosiaka Michała Kamińskiego i Joanny Kluzik-Rostkowskiej którzy bez wahania się sprzedali.

I czas na PiS. Naszym zdaniem podstawowymi mankamentami tej partii są jej ewidentnie wodzowski charakter (równie wodzowska PO to przecież nie partia lecz szajka). Oraz koncentrowanie się na tym co wódz uważa za najważniejsze, przy znikomym zainteresowaniu problemami które są ważne dla potencjalnych wyborców PiS. Nie ulega wątpliwości że to co się wydarzyło w Smoleńsku jest obelgą dla Polaków a sposób postępowania (nie)rządu Tuska w tej sprawie wyczerpuje znamiona zdrady stanu. Ale skoro przeciętnemu wyborcy ta tematyka się już przejadła, można co najwyżej ubolewać nad kondycją moralną rodaków. A w polityce walić jak w bęben w łapownictwo, sprostytuowanie się wymiaru (nie)sprawiedliwości i zapaść dosłownie każdej dziedziny życia publicznego. I podawać własne recepty na choć stopniową poprawę tych mankamentów (gadać o gruntownej sanacji w ciągu jednej kadencji może tylko skończony oszust). A tego nie widzimy. Więc nie dziwi nas aforyzm Milom, która kilka lat temu powiedziała że Polacy mają wybór między szajką a sektą.

A jak mają się sprawy w gronie „partii niesystemowych”, za które uważa się Nową prawicę JKM i Ruch Narodowy?

Na temat nowego produktu JKM obszerną opinię wygłosił znany blogger posługujący się nickiem Matka Kurka. 

Matka Kurka o JKM 

Więc ograniczamy się do podania linku do jego uwag, sami dodając jedynie jedną ale istotną. Twór jest istotnie nowy ale twórca czyli „agent śpioch” bardzo stary, wręcz już liniejący. I poza dyskusją stanowiący od wielu lat stały element systemu.

Stawkę zamyka absolutna nowość, a zarazem jakość na polskiej scenie politycznej, a mianowicie Ruch Narodowy. W sferze światopoglądowej stojący na straży tradycyjnych wartości, wzbogaconych o chrześcijańskie korzenie naszego narodu. W sprawach gospodarczych RN opowiada się za wolnym rynkiem, ale bez tak charakterystycznego dla rządów Tuska, dyktatu wielkich korporacji. RN obok pewnej normalizacji życia publicznego, optuje za usunięciem z życia publicznego partii pookrągłostolowych. Oraz wszelkich przetrwalników dawnego systemu, poutykanych we wszystkich obszarach życia publicznego, czy gospodarczego, pokroju Kiszczaka, Jaruzelskiego czy Baumana. Zamiast na sale wykładowe, salony prezydenckie czy do studiów telewizyjnych, powinni oni wreszcie trafić przed odepchlony z pokomunistycznych dyspozycyjnych szumowin uczciwy sąd. RN jest też gwarantem zatrzymania kolejnych fal cywilizacji śmierci i wszelkich zboczeń towarzyszących genderowemu zbydleceniu. Jako inicjatywa oddolna RN może nieco przypominać „Solidarność”, ale z całą pewnością nie jest on tak bardzo naszpikowany agentami. Dodatkowo narodowcy wreszcie odcięli się od staroendeckiej pępowiny. Czyli tyleż bezkrytycznej co po doświadczeniach II Wojny Światowej i PRL wręcz idiotycznej rusofili. Co spowodowało że SN zaczął ich traktować jako wiarygodną formację polityczną.

Czas na morał. Jak zagłosujemy?

Gdyby w najbliższą niedziele odbywały się wybory do sejmu RP, TF zagłosowałby na narodowców. A SN po wzięciu solidnej porcji leku przeciwko chorobie lokomocyjnej, poparł listę PiS. W myśl zasady że w ten sposób maksymalnie zaszkodzi PO. Bowiem wbrew urojeniom pewnego obłąkanego kmiotka, w gronie redakcji nie obowiązuje żaden wymóg jednomyślności. Ale fakt iż są to wybory do karykatury parlamentu, mającego mniej więcej tyle do gadania co radziecki w czasach ZSRR, stwarza możliwość dokonania ciekawego eksperymentu. A mianowicie odrzucenia straszaka zmarnowanego głosu i sprawdzenia realnego a nie załganego przez lokajskie sondażownie poparcia dla Ruchu Narodowego. Którego obecność w polskim sejmie zmusiłaby PiS do zejścia na ziemię i uszczegółowienia swojego programu w kwestiach istotnych dla przeciętnego zjadacza chleba. Co miałoby dla polskich spraw zbawienny skutek.

Stary Niedźwiedź i Tie Fighter