Kto zamawiał beżowe?

Czcigodny Maciejjo, wierny komentator "Antysocjala", w swym ostatnim komentarzu poprosił o kilka słów na temat uchodźców/azylantów wiadomego autoramentu. Redakcja z przyjemnością spełnia to życzenie tak miłego gościa.
Jednym z jakże nielicznych pozytywnych elementów tak zwanej komuny (policzyć je na palcach jednej ręki mógłby nawet pracownik tartaku, który na skutek wypadku przy pracy przeszedł na rentę inwalidzką) były bary mleczne. W których serwowano po umiarkowanych cenach potrawy bezmięsne. Opowiadano o nich między innymi taki dowcip.
Kucharka stawiając na ladzie w okienku wydawania potraw talerz z pierogami głośno pyta:
- Kto zamawiał ruskie?
Na co jeden z konsumentów odpowiada:
- Nikt nie zamawiał, same tu wleźli!
Dowcip ten przypomina mi się, gdy czytam o inwazji na Europę islamskiej dziczy, którą rzekomo musimy przyjąć.
Jednym z efektów II Wojny Światowej był szybki rozpad brytyjskiego i francuskiego imperium kolonialnego. Obydwa te kraje przestały być mocarstwami i swoje fobie leczyły udając, że jak skandują kibice, nic się nie stało. Utworzyły zabawne instytucje w rodzaju Brytyjskiej Wspólnoty Narodów by udawać, że ich więzi z byłymi już koloniami są nadal silne i polegają nie tylko na korumpowaniu różnych prezydentów Umba Umba, by ci zezwolili firmom z byłej już metropolii na wielce korzystną dla tych ostatnich eksploatację surowców. Klasycznym przykładem jest Niger. Czyli kraj o PKB per capita około 1000 USD, będący trzecim na świecie producentem rudy uranowej, wydobywanej przez francuskie firmy i dostarczanej głównie Francji. Jednym z przejawów tego spleenu było wpuszczanie do byłego mocarstwa obywateli byłych kolonii.
Początkowo odbywało to się w sposób mniej więcej rozsądny. Imigranci wiedzieli, że żadna manna nie spadnie im z nieba I czeka ich praca w zawodach nie wymagających wielkich kwalifikacji, na ogół niespecjalnie płatna. Ale ich dzieci chodząc do brytyjskich / francuskich szkół opanowywały w mowie i piśmie ten język i miały lepszy punkt startowy do pracy, niż ich często niepiśmienni rodzice. Mój kolega będąc kilka miesięcy we Francji, stołował się w knajpce prowadzonej przez arabską rodzinę, bowiem można tam było zjeść niedrogo i smacznie. Kilka razy uciął sobie pogawędkę z właścicielem. I dowiedział się, że jego dziadek pracował w kuchni jako przynieś, podaj, pozamiataj. Ojciec zdobył w szkole dosyć ogłady by zostać barmanem. Cenionym przez gości, co miało swoje odzwierciedlenie w napiwkach. Zarabiał dosyć, by wykształcić dzieci i uciułać na otwarcie własnego lokalu. Który jest nastawiony na niewygórowane marże i duży przerób, co zapewnia całej rodzinie godziwe utrzymanie.
Niestety takie naturalne i sensowne ścieżki awansu zostały zaburzone, gdy nastała era politycznej poprawności i rządów eurosocjalistów.
Pionierem była Szwecja, w której socjaldemokraci stworzyli samonapędzający się mechanizm polityczno – gospodarczy poprzez planową hodowlę meneli. Menele ci dostawali socjal za sam fakt posiadania obywatelstwa. A w zamian przy okazji kolejnych wyborów głosowali rzecz jasna na swoich socjalistycznych dobrodziei. A ową pasożytniczą elitę i beneficjentów systemu (mistrzowi nazewnictwa Dibeliusowi kłaniam się nisko) utrzymywali donatorzy, czyli wszyscy ludzie pracujący i obdzierani ze skóry łajdacko wysokimi podatkami. Technologia ta okazała się zaraźliwa, bo inne kraje z entuzjazmem ją wdrożyły. A obawiając się że beneficjentów nie wystarczy by lewica rządziła aż do chwili gdy Eurotitanic zatonie, na oścież otworzyły wrota dla kolorowych próżniaków.
Drugim gwoździem do trumny Europy okazało się multi kulti, czyli pielęgnowanie na siłę kultur imigrantów o innym niż biały kolorze skóry. Dawniej dzieci pakistańskich imigrantów chodziły do szkół z angielskim wykładowym, oglądały anglojęzyczną telewizję i język ten opanowywały. Obecnie mają swoje kanały telewizyjne i mogą się kisić we własnym sosie. Ponieważ matura zdana w języku urdu ma na brytyjskim rynku pracy wartość wyznaczaną ceną makulatury, jej posiadacz zasila szeregi bezrobotnych, pobiera zasiłek i pomstuje na białasów, którzy go prześladują.
Trzecim nieszczęściem jest wojujący islamizm, z którym kastraci władający Europą nie potrafią sobie poradzić. Do niedawna byli święcie przekonani, że kolorowi beneficjenci docenią to pasienie socjalem i zaakceptują lewicowy system wartości. Po niewczasie przekonali się, że ci muzułmanie nie kończyli Oksfordu czy Sorbony, więc nie mają imponującego wykształcenia, ale za to w odróżnieniu od lewackich matołów mają swój rozum. Więc łaskawie przyjmują socjal (w myśl zasady że gdy głupi daje to mądry bierze), ale nie ukrywają, co zrobią gdy mnożąc się niczym insekty przejmą władzę. Oczywiście w sposób w pełni demokratyczny.
Małą próbką tej strategii było zakazanie udziału budżetu duńskiego miasta w obchodach Bożego Narodzenia przez radę miejską, w której większość zdobyli islamscy przybysze. Król Swen Widłobrody przewraca się w grobie.
Gdy w Wielkiej Brytanii dwa islamskie bydlaki ucięły w biały dzień na ulicy głowę umundurowanemu brytyjskiemu żołnierzowi, eunuch robiący tam za premiera w pierwszej chwili poprosił wojskowych, by po ulicach nie paradowali w mundurach. Żelazna Dama w takiej sytuacji wydałaby polecenie, by wojskowi obowiązkowo poruszali się w miejscach publicznych w mundurach i byli uzbrojeni. A do napastników strzelali jak do wściekłych psów.
Innym chwastem w bukiecie tolerastii był tragiczny koniec pewnej szwedzkiej kretynki. Zaangażowała się w sprowadzanie dzikusów do tego stopnia, że wzięła udział w nakręceniu klipu reklamującego ten idiotyzm. Klip był nietuzinkowy, bowiem pokazywał ją śpiewającą szwedzki hymn a w tym czasie jakiś ciemnoskóry intensywnie się z nią łajdaczył. Wkrótce potem znaleziono w plenerze jej ciało z rozbitą kamieniem głową. Okazało się że pragnąc nieba przychylić jakiemuś przybłędzie, poszła z nim w krzaki w wiadomym celu. Gdy podczas przesłuchania ujętego mordercy spytano go o motyw, odpowiedział że przecież to dziwka!
Rozmiarów nieszczęścia dopełnił obecny lokator Białego Domu, który sto lat temu byłby zbyt głupi by ubiegać się o stanowisko ekonoma na plantacji bawełny. Ubzdurał sobie, że w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie należy wprowadzić demokrację. Czyli obalić takich wstrętnych dyktatorów jak Muchomor  Kadafi, Baszar al-Asad czy Hosni Mubarak. I przy pomocy europejskich komiwojażerów demokracji udało się wypuścić dżinna z butelki.
Po regionie rozlał się islamski terror. W Egipcie na szczęście w końcu wojsko wzięło Bractwo Muzułmańskie za mordę. Ale w Iraku i Syrii dzicz utworzyła „Państwo Islamskie”. Jak na razie zdążyli wymordować od stu do stu dwudziestu tysięcy chrześcijan. Co na pewnym blogu lavejański degenerat nazwał garstką, a udająca katoliczkę blogmasterka ograniczyła się do kasacji słów prawdy pod jego adresem.
Jest rzeczą naturalną, że ludzie chcą za wszelką cenę uciec z takiego piekła. Nastąpiła więc inwazja „boat people” na północne wybrzeża Morza Śródziemnego, głównie włoskie i greckie. Tyle tylko że zostało udowodnione, że uchodźcy ci jeszcze podczas przeprawy przez to morze wyrzucali za burtę zidentyfikowanych na pokładach chrześcijan. A już po wylądowaniu zachowywali się w sposób łajdacki w stosunku do swoich gospodarzy mimo woli.
Fuehrerowa nie ma pojęcia, jak sobie z tym najazdem poradzić, wiec apeluje do wszystkich członków eurokołchozu o przyjmowanie. Orban i Zeman pokazali głupiej babie, gdzie się ręka zgina, bowiem reprezentują odpowiednio węgierską i czeską rację stanu. Ale istnieje obawa że dochtórka z Chlewisk, tak jak i jej pryncypał, kierując się niemiecką, przyjmie do Polski tę dzicz. Wsparł ja Gronkowiec Walcujący, zakazując w Warszawie organizowanej przez narodowców demonstracji przeciwko przyjmowaniu takich azylantów. Kazimiera Szczeka i pomniejszy płaz oczywiście są za. A gdy któreś z tych jednokomórkowców (mam na myśli szare komórki) pyta się , jak poradzimy sobie z wojującymi islamistami, odpowiedź jest prosta. Że dopiero wtedy będziemy się martwić. Ręce opadają i nie tylko ręce. Jak zawsze w przypadku kontaktu (na szczęście jedynie werbalnego) z feminazistkami.
Słychać głosy iż należałoby uczynić wyjątek dla chrześcijan. Sceptycy odpowiadają ze nie jest łatwo ustalić, czy potencjalny azylant rzeczywiście jest chrześcijaninem. Moja przyjaciółka, pracująca w urzędzie zajmującym się sprawami cudzoziemców znalazła proste i  niedrogie rozwiązanie. Wystarczy slalom złożony z trzech bramek. Chętny będzie musiał wypić kieliszek wódki, zakąsić wieprzowinką i pocałować psa.

Stary Niedźwiedź