Ciężkie czasy dla chrześcijan - cz.1

Nie ma co udawać, że jest dobrze i uprawiać propagandę sukcesu. Trzeba przyznać, że chrześcijaństwo przeżywa obecnie poważny kryzys, dotyczący wszystkich jego nurtów. Czyli katolicyzmu, protestantyzmu i prawosławia. I aby nie sprawiać wrażenia, że widzę jedynie źdźbło w cudzym oku, rozpocznę od swojego protestanckiego podwórka.
Tych z Szanownych Czytelników, którzy takich szczegółów nie znają, muszę poinformować, iż wszystkie krajowe kościoły luterańskie są w pełni suwerenne. A Światowa Federacja Luterańska jest głównie teologicznym klubem dyskusyjnym, a nie żadnym „luterańskim Watykanem” i nie może niczego narzucić któremukolwiek z kościołów krajowych. Informacja ta jest konieczna, bowiem po przeczytaniu informacji o tym, co dzieje się w Skandynawii, niektórym z Czytelników na usta cisnęłoby się pytanie, co ja jeszcze robię w takim towarzystwie. Więc spieszę uspokoić ich, że Kościół Ewangelicko – Augsburski w Rzeczpospolitej Polskiej jest odporny na takie zbydlęcenie. Niedawno nasz Synod po raz kolejny odrzucił pomysł ordynowania kobiet na prezbitrów (czyli pastorów), a nasz zwierzchnik, czyli Biskup KEA w RP (skróty konieczne, biorąc pod uwagę długość oficjalnego tytułu, liczącego siedem wyrazów) w wywiadzie dla prasy rozwiał złudzenia postępackich pismaków. Bowiem krótko i węzłowato powiedział, że polski KEA nie będzie ordynował na duchownych sodomitów.  A on sam nie widziałby dla siebie miejsca w takim, za przeproszeniem, „kościele luterańskim”.
Ale wyszło na to, że historia po raz kolejny zachichotała, bo liczący około siedemdziesięciu tysięcy wiernych polski KEA jest w Europie zdecydowanie najbliższy naukom szesnastowiecznych twórców naszego nurtu chrześcijaństwa. A już to, co dzieje się w Skandynawii, przekracza wszelkie granice zbydlęcenia.
Prym wiedzie oczywiście Szwecja. Zaczęło się w pierwszych latach naszego stulecia, kiedy socjaliści rządzący tym krajem, postawili Kościołowi Szwedzkiemu (tamtejszy kościół niegdyś luterański nazywa się po prostu Svenska Krykan) ultimatum: albo zaakceptują śluby zboczeńców, albo szlaban na dotacje z budżetu. No i ichni synod zamienił filary wszystkich kościołów protestanckich. W miejsce dawnych „tylko Pismo”, „tylko Chrystus” i „tylko Bogu chwała” pojawiły się „tylko kasa”, „tylko postęp” i „tylko LGBT chwała”. Oczywiście nie skończyło się na udzielaniu „ślubów” zboczeńcom. Pedały i lesbijki ordynowani są na duchownych, a niekiedy mają wręcz czelność zapraszać parafian (sorry, ale wiernymi już ich nigdy nie nazwę) na swoje „śluby”.
W PRL młodzi komuniści używali sloganu „pierwsi w pracy, pierwsi w nauce”. W Szwecji „pierwszą w bluźnierstwie, pierwszą w kurewstwie” jest niewątpliwie niejaka Eva Brunne. Robi ona za „biskupkę” (czyli podwójną kupkę, co zaraz zostanie wykazane) Sztokholmu. Od lat żyje w związku z inną lesbą (ta druga jest zaledwie „pastorką”) i wychowuje wraz z nią syna tamtej, będącego efektem sztucznego zapłodnienia. W miarę regularnie udziela ona wywiadów GWnu (od czasu bluzgów na panią Agatę Dudę inaczej tego czegoś nie nazwę). Już w roku 2010 popisała się stwierdzeniem, że Pismo Święte jest jedynie napisanym przez ludzi zbiorem mitów, a Bóg nie miał nic wspólnego z Jego powstaniem. Dodała wtedy też, że wierzy nie w Pismo Święte, lecz w Chrystusa. Oczywiście pinda od Szechtera, która wtedy z nią rozmawiała, nie zadała oczywistego pytania, skąd w takim razie czerpie wiedzę o Nim i Jego nauczaniu? Z jakiegoś tandetnego musicalu, czy może z narkotyków. Ale to była tylko uwertura.
W roku 2013 w tym samym szmatławcu nastąpiła powtórka z rozrywki. I szambonurkowie mający tyle samozaparcia, by przeczytać dzieło redakcji z Oszczerskiej, mogli zapoznać się z kolejną teologiczną bombą. A mianowicie twierdzeniem, że „nasz kościół założył Marcin Luter”. Idiotka nie wie, że Michał Cerulariusz nie założył cerkwi prawosławnej, a Marcin Luter czy Jan Kalwin kościołów luterańskiego i kalwinistycznego. Po prostu w dziejach miało miejsce rozejście się dróg teologów i wiernych, wywodzących się z tego samego kościoła chrześcijańskiego, założonego przez Chrystusa. Te rożne konfesje wywodzą się ze wspólnego pnia, Zbawiciela każda z nich darzy należną czcią, więc tym bardziej się od Niego nie odcina. Dalej było wylewanie krokodylich łez nad „prześladowaniem” przez chrześcijaństwo zboczeńców, aborcja na żądanie i in vitro są przez „biskupkę” w pełni akceptowane. Za rzecz naganną nie uważa też zdrady małżeńskiej. A na koniec wyraża zachwyt z powodu, iż około miliona Szwedów, na papierze należących do Kościoła Szwedzkiego, deklaruje swój ateizm. Ponieważ nie miałem aż tyle samozaparcia, by grzebać w szechterowych metabolitach, muszę wyrazić wdzięczność panu Tomaszowi Płazińskiemu, który to opisał w:
 

http://www.luteranie.konfesyjni.pl/index.php/aktualnosci/informacje/271-modernistyczne-herezje-czyli-kolejny-wywiad-z-pania-eva-brunne
 

Ale jeśli ktoś uważa, że ten heretycki babsztyl oparł się już o ścianę, jest w błędzie. Na tę ścianę właśnie się wdrapuje. W sieci można znaleźć informację: 

http://pl.blastingnews.com/europa/2015/10/biskup-lesbijka-zamiast-krzyzy-w-kosciele-chce-islamskich-symboli-00592071.html

iż ta „biskupka”  ma zamiar usunąć z kościoła w sztokholmskiej dzielnicy portowej wszystkie krzyże! Aby zamienić go w salę, w której wyznawcy innych religii będą mogli „zaspokajać swoje potrzeby”. Pod adresem muslimów ma być uczyniony ekstra gest – zaznaczone będzie, w którą stronę trzeba się zwrócić, waląc łbami w podłogę, aby być na azymucie Mekki.
No cóż, w portowej dzielnicy Sztokholmu na pewno nie brakuje miejsc, w których marynarze mogą "zaspokajać swoje potrzeby". Istniały one na pewno już w starożytnym Egipcie, tyle tylko, że dawniej takie miejsca nie nazywano świątynią, lecz lupanarem. 
Niedawno dowiedziałem się, że do przybytków Svenska Krykan  regularnie uczęszcza aż 3% Szwedów, formalnie należących do tej organizacji. Ani trochę mnie to nie dziwi. A niezawodna Milom zaproponowała, by polski feminazistowski nowotwór językowy „biskupka” zastąpić znacznie łatwiej zrozumiałym w świecie anglicyzmem „double shit”.
C.D.N.

Stary Niedźwiedź