La Donna E Mobile

 

Wracając do domu komunikacją miejską niekiedy jestem zmuszany do słuchania z czyjegoś telefonu tego co właściciel uważa za muzykę i w swej szczodrości nie zakłada na uszy słuchawek aby tym obdarować współpasażerów. Więc gdy już dotarłem do celu, zacząłem od umycia uszu poprzez posłuchanie muzyki z najwyższej półki. Wybór padł na „Rigoletto” a gdy dotarłem do trzeciego aktu, wsłuchałem się w słowa libretta: 

La donna è mobile

Qual piuma al vento

Muta d'accento

E di pensiero.

Sempre un amabile

Leggiadro viso,

In pianto o in riso,

è menzognero.

Co można przetłumaczyć z grubsza następująco:

Kobieta jest zmienna

Jak piórko na wietrze.

Zmienia swój głosik

I swoje myśli.

Zawsze zdolna do miłości.

Jej śliczna buzia

Czy ze łzami czy z uśmiechem

opowiada kłamstewka.

I te słowa skłoniły mnie do zastanowienia się nad zaskakującymi metamorfozami do których zdolne są kobiety w blogosferze.

Okazuje się bowiem że można być z zawodu terapeutką uzależnień a na swoim blogu tolerować opowiadane przez narkomański szrot pierdoły jakoby „ziele” nie było narkotykiem a legalizacja jego sprzedaży zminimalizuje przemoc domową i alkoholizm. I co najwyżej z rzadka, głosem równie gromkim jak pisk myszki, odpowiadać że jednak „marycha” znajduje się na liście narkotyków.

Sprzeciwianie się (przynajmniej w blogowej warstwie deklaratywnej) „aborcji na życzenie” w niczym nie przeszkadza w serdecznych pogawędkach z wyrobami męskopodobnymi, chwalącymi się że niejedną ze swoich dziewek na takowy „zabieg” wysłały w czasach gdy w Polsce jeszcze było „normalnie”. Czyli za komuny.

Tak samo w niczym nie kłóci się deklarowanie swojego katolicyzmu z systematycznym umieszczaniem komentarzy na blogu satanisty nie kryjącego się z nienawiścią do chrześcijaństwa. I ozdabiającego swoja latrynę zdjęciem nagiej kurewki w nakryciu głowy zakonnicy i z krucyfiksem w zadku.

Spotkałem się z argumentem iż ludzi należy łączyć a nie dzielić. Ludzi jak najbardziej. Ale brak ogona plus prawa obywatelskie to wbrew pozorom zbyt mało aby każdą istotę człekokształtną od razu uznawać za człowieka. A co się tyczy łączenia, pozwolę sobie zauważyć iż łącząc wino z denaturatem, niezależnie od proporcji w jakich się te płyny zmiesza, otrzymany produkt nadaje się jedynie do wylania. A z honorem i kałem, pomijając stan skupienia, jest tak samo.

Ale na szczęście czasami, choć nieprzesadnie często, bywam zaskakiwany również i pozytywnie. Swego czasu z narastającą irytacją przyglądałem się blogowi prowadzonemu przez mądrą i delikatną dziewczynę. Na który zaczęła włazić trójka degeneratów obdarzonych „misją”. Narkomanii, oraz „praw” do aborcji (jeśli tylko jakaś szmata „wpadnie”) oraz adopcji dzieci przez zboczeńców bronili niczym afgański talib mułły Omara. Każde działania prospołeczne były ohydnym „kolektywizmem” godnym jedynie napiętnowania. Nawet polskie święta okazały się „powierzchowne” lub wręcz „naziolskie”. Bowiem głębokie jest tylko jakieś pogańskie barachło, wyznawane ongiś przez dzikusów składających swoim bałwanom ofiary z ludzi.  Bloggerka ta nie raz i nie dziesięć nieśmiało protestowała przeciwko takim wstrętnym jej wpisom, w sposób rażący sprzecznym pogladom jej i przytłaczającej większości komentatorów. Bez skutku. Bydło delikatność uznało za słabość i doszło do wniosku że może bezkarnie wszystkim paskudzić na głowy. I gdy już straciłem nadzieję że będzie można tam zaglądać bez konieczności zakładania kaloszy do gnoju, miarka się przebrała. Gospodyni przeciągnęła tę hołotę szpicrutą przez mordy i wywaliła za drzwi. I zarzygana mordownia znowu stała się tym czym była wcześniej czyli uroczą kawiarenką.

Stary Niedźwiedź