Wolność versus "wolnosciowcy"

W swoim pierwszym komentarzu na „Antysocjalu” pan Adam Grudziński, którego od niedawna mam honor gościć a jego blog linkować na mojej witrynie, powiedział kilka ważkich słów o pojęciu „wolność”. I posługując się fredrowska „Małpą w kąpieli” przypomniał że nie jest ono tożsame z jakimś (uczciwszy uszy) „róbta co chceta”.

Temat ten haniebnie zaniedbałem w swoich rozważaniach, koncentrując się na najbardziej splugawionej „tolerancji”. Której wraz z „empatią” i „feminizmem” (czyli bez cudzysłowu feminazizmem) poświeciłem swój tryptyk o politpoprawizmie czyli dochodzącym z piekła chichocie łajdaka Gramsciego. Więc czas nadrobić tę zaległość.

Dla chrześcijanina sprawa jest prosta. Pan Bóg dał człowiekowi wolną wolę czynienia dobra bądź zła. A w odpowiednim czasie za swoje ziemskie uczynki każdy człowiek będzie rozliczony. Przez Sąd przed którym żadna cwana papuga nie udowodni że czarne jest białe. I nawet na telefon od Donka do Sędziego nie ma co liczyć. Oczywiście jakiś „filozof etyk” w rodzaju wyjątkowo zakłamanego kaszalota z profesorskim tytułem czy „moralistka” pokroju pewnej zidiociałej babci klozetowej, uwielbiającej odmieniać słowo „moralność” przez wszystkie przypadki, mogliby wyjechać z zarzutem ze postępowanie chrześcijanina jest interesowne. Ale dla mnie bojaźń Boża nie jest czymkolwiek nagannym. Więc takie zastrzeżenia nadają się do umieszczenia w miejscu które owa babcia, przynajmniej w teorii, powinna odpowiednio często traktować jakimś wc-czyścidłem.

W trudniejszej sytuacji są agnostycy a zwłaszcza ateiści. Ci ostatni będąc przekonani że po śmierci jedynie zamkną obieg materii w przyrodzie, zmuszeni są do sporego wysiłku aby własnymi siłami stworzyć sobie jakiś sensowny kodeks moralny, nie będący jedynie ordynarną kopią "filozofii Kalego", a następnie stosować się do jego nakazów. Jeśli im się to uda, nie widzę powodów aby nie uważać ich za porządnych ludzi. Bo im po prostu jest trudniej. I w tym „trudniej” proszę nie doszukiwać się jakiejś mojej deprecjacji czy ironii. Bo uważam to jedynie za powód do szacunku dla takich ludzi.

A więc „wolność” jako osamotnione pojęcie nie ma większego sensu. Bowiem może stać się uzasadnieniem do nieograniczonego szkodzenia sobie i innym. Słowo to staje się wartością dopiero w połączeniu z sensownym kodeksem moralnym oraz odpowiedzialnością. Gdy odpowiedzialność pozwoli nam przewidzieć skutki takiego czy innego postępowania zaś kodeks moralny spowoduje odrzucenie tego co jest naganne, choćby nawet w danych warunkach nie groziło sankcjami karnymi, można korzystać z wolności.

Podawanie przykładów w stylu konieczności zwrócenia emerytce portmonetki która wypadła jej z torebki podczas robienia zakupów, byłoby wyważaniem otwartych drzwi a część Szanownych Czytelników mogłaby się obrazić za aż tak skrajną łopatologię. Zatem pozwolę sobie sypnąć jedynie garść antyprzykładów. Wszystkie pochodzić będą z grona najgorszego ludzkiego chłamu jakim bez wątpienia są istoty człekokształtne same siebie nazywające „wolnościowcami”.

Ładne kilka lat temu na „Antysocjalu” próbował grasować entuzjasta „zliberalizowania” przepisów regulujących ruch drogowy. Wzorem pewnego kretyna w muszce wył ze zgrozy na samą myśl o obowiązku zapinania pasów przez osoby jadące samochodem. Ale to jeszcze mały Pikuś. Za „socjalizm” (wolnościowy szrot socjalizmem nazywa wszystko co nie jest ich umiłowaną anarchią) uważał potrzebę zdawania egzaminu na prawo jazdy oraz zakaz prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu czy narkotyków. „Łaskawie” godził się dopiero na ukaranie bydlęcia które w takim stanie spowodowało wypadek komunikacyjny, połączony z utratą życia lub uszczerbkiem na zdrowiu osób w nim uczestniczących. Odpowiedziałem że ostatnie przypadki wskrzeszenia zmarłego czy przywrócenia żyjącemu utraconej części ciała o jakich słyszałem, miały miejsce prawie dwa tysiące lat temu w szczególnych okolicznościach. Na co usłyszałem że czym to jest wobec idei WOLNOŚCI. Przez szacunek dla Szanownych Czytelników musiałem takie coś dożywotnio wywalić z „Antysocjala”.

Inna podobna śpiewka dotyczyła narkotyków. Wyjeżdżano z argumentacją że dorosły człowiek wie co robi więc powinien móc kupić co tylko mu się podoba. A poza tym legalizacja handlu rzekomo będzie zabójczym ciosem w gangi. Zaś jako przeciwnik narkomanii powinienem się cieszyć z tego ze ten i ów szybko się zaćpa i „problem sam się rozwiąże”. Tacy „teoretycy” , uzbrojeni jedynie w wulgarny pseudoliberalizm a o problemie narkomanii wiedzący tyle co przeciętny mieszkaniec Mongolii o żegludze dalekomorskiej, nie pomyśleli rzecz jasna o tym jakie piekło narkoman może zgotować swojej rodzinie. A zwłaszcza o nieletnich którym taka legalizacja otworzyłaby bramę do piekła. Oczywiście usłyszałem „pieprzenie w jointa” iż narkotyki byłyby sprzedawane jedynie pełnoletnim. Na która to brednię odpowiedziałem że tytoń też teoretycznie sprzedawany jest dorosłym. Tyle tylko że nieletni nie mają obecnie cienia problemu ze zdobyciem papierosów. Więc z narkotykami byłoby identycznie. I dlatego w kwestii handlu narkotykami jestem entuzjastą modelu singapurskiego. Bo w tym kraju handel śmiercią, wobec perspektywy ukarania również śmiercią za takowy, został ograniczony niemal do zera. Zadając kłam bredniom jakoby było to niemożliwe.

W tej kwestii niedawno na mojej witrynie miało miejsce nawrócenie. Ponieważ ów Gość nie upoważnił mnie do podania swojego nicka, powiem tylko że skutecznie wyleczył się ze swojego narkoliberalizmu. A cudownym lekarstwem okazała się konieczność przebywania przez niezbyt długi czas w towarzystwie narkomana i znoszenia jego brewerii.

Na koniec zaś kolej na trzecią cześć „wolnościowego” zbydlęcenia czyli sprawy związane z seksem.

Wbrew łgarstwom „wolnościowego” pomiotu jakoby „katole” marzyły o zaglądaniu innym pod kołdrę, nie mam najmniejszego zamiaru tego robić. I wręcz przeciwnie, żądam aby przestrzeń publiczna była wolna od epatowania takimi widokami ludzi którzy tego sobie po prostu nie życzą. Przy czym jeśli na ulicy czy w parku chłopak spontanicznie pocałuje dziewczynę, człowiek dobrze wychowany po prostu uda że tego nie widzi. A już na pewno nie będzie się na to gapić. Ale pchanie łap do wnętrza garderoby drugiej osoby w miejscu publicznym to już zwykłe chamstwo. A już szczególnie odrażające są żądania zboczeńców by inni ich „zobaczyli”. Czyli tłumacząc z pedalskiego na polski, zaakceptowali i dodatkowo wyrazili swój podziw dla tego „w pełni normalnego” sposobu zaspokajania potrzeb seksualnych. Człowiek o fizjologicznej a nie patologicznej konstrukcji psychicznej sprawy intymne załatwia w gronie dwojga osób. I tak powinno zostać. Wielka Margaret Thatcher zakończyła proces depenalizacji homoseksualizmu. Ale po ulicach brytyjskich miast nie śmiały się za jej rządów szwendać jakieś „parady” zaś pederaści byli z brytyjskich sił zbrojnych usuwani z mocy prawa. Bo Żelazna Dama wiedziała gdzie kończy się tolerancja.

Ostatnim gorącym tematem wiążącym się z pokracznie pojmowana „wolnością” jest aborcja. Która zawsze jest złem, tyle tylko że w niektórych, możliwych do zdefiniowania przypadkach, jest tym mniejszym złem. I dlatego w zasadzie akceptuję obecnie obowiązującą w Polsce ustawę, regulującą tę kwestię. A z obrzydzeniem odrzucam wszelkie postulaty zalegalizowania „aborcji na życzenie” i pokraczne moralne fikołki w rodzaju twierdzenia że poczęte dziecko nie jest człowiekiem. Czy drugie bezczelne kłamstwo jakoby to dziecko było „częścią ciała kobiety” a zatem może ona z nim uczynić co jej się żywnie spodoba. Nieukom którzy tak twierdzą polecam zapoznanie się ze słowem genom. Ale o tej sprawie była już obszerna dyskusja pod trzecią częścią „Chichoty Gramsciego” z 7 listopada b.r. A jedyny uczestnik dyskusji który bronił owego rzekomego „prawa” odniósł jeszcze mniejszy sukces niż sprzedawca łyżew w saharyjskiej oazie.

Stary Niedźwiedź