Kultura, luz, godność osobista i siła

W środkach komunikacji miejskiej można zauważyć pewną tendencję. Młodzi mężczyźni najczęściej siedzą niewzruszeni, gdy do pojazdu wsiada starsza osoba o lasce czy kobieta w ciąży, wyraźnie odczuwająca dyskomfort. Spoglądają wtedy obojętnie, poprawiają słuchawki i odwracają głowy w przeciwną stronę. Taką scenę widziałam tysiąc razy. Ostatnio, bo tydzień temu, byłam świadkiem następującej sceny: młody mężczyzna siedział tuż przy drzwiach i gapił się w smartfona. W pewnym momencie wsiadła młoda kobieta w zaawansowanej ciąży, która rozpaczliwie ocierała pot z czoła. Gdybym tylko mogła, ustąpiłabym jej miejsca. Ale też stałam. I też przy drzwiach. Zaczęłam chrząkać znacząco, żeby młody pan raczył się domyślić, że warto ustąpić kobiecie miejsca. Zwłaszcza, że był upał, a kobieta wyglądała na bardzo zmęczoną. Facet nie zareagował, chociaż podniósł oczy znad swojej „zabawki”. Kobieta dalej ciężko oddychała i ocierała pot z czoła. Facet nawet nie drgnął. W końcu starsza pani, siedząca za chłopem (wyraźnie licząca na jego dobre maniery), wstała zniecierpliwiona i powiedziała do przyszłej matki: „Proszę, niech pani usiądzie”. Po tych słowach obdarzyła siedzącego z przodu „dżentelmena” tak  lodowatym spojrzeniem, że musiało go przeszyć na wskroś. Ale on…w ogóle nie zareagował. Spłynęło to po nim, albo po prostu nie zrozumiał, o co chodzi.
Inna podobna historia wydarzyła się w autobusie linii 136. Starszy pan siedział sobie spokojnie z przodu. W pewnym momencie przysiadł się do niego podchmielony menel, który wyciągnął butelkę alkoholu. Starszy pan zwrócił mu uwagę, że alkoholu nie pije się w publicznych środkach transportu, na co menel zareagował agresją. Zaczął przeklinać i wygrażać się pięścią. Wywiązała się między panami ostra kłótnia, ale prowodyrem był oczywiście menel i to on zachowywał się agresywnie. Mimo, że w autobusie znajdowało się kilku rosłych  i silnych facetów, żaden z nich nie próbował interweniować. Zamiast tego, wszyscy oni wyciągnęli komórki i wzięli się za nagrywanie całego zajścia, wśród radosnego i beztroskiego chichotu. Pomimo, że nie było w całej scenie nic śmiesznego – podchmielony menel obrażał starszego pana i zapowiadał, że mu „wpieprzy”. Ależ radochę mieli ci faceci. Dorośli – tak na oko: 20-30 lat! Starszy pan pewnie dalej musiałby słuchać obelg pod swoim adresem, gdyby nie kibic Legii (solidnej postury, łysy, z szalikiem), który podszedł do pijaczka i stanowczym tonem kazał mu usiąść spokojnie na miejscu znajdującym się w bezpiecznym odosobnieniu od ludzi. Pijaczek, widząc posturę kibica, jakoś nie śmiał polemizować. Wybełkotał tylko coś pod nosem i usiadł na końcu. Do końca podróży nie uprzykrzając już nikomu życia. Jaki z tego wniosek? Młodzi mężczyźni nie mają w sobie zwykłych prostych odruchów. Takich, jak – ustąpienie miejsca ciężarnej; kobiecie o lasce czy interweniowanie w sytuacjach, gdy komuś dzieje się krzywda. W takich czasach, jak widać, kibice są szczególnie potrzebni. Co by o nich nie mówić, panowie w szalikach z łysymi głowami, ZAWSZE ustępują miejsca nie tylko starszym czy szczególnie niedomagającym, ale kobietom w ogóle.

Flavia de Luce

Flavia pisząc o kibicach, będących niedościgłym wzorem kultury dla „wyluzowanej” gówniarzerii, młodzieńców pierników w stylu Kupy Gminnej oraz "wolnościowców" (na swoich forach piszących, że skoro płacą za bilet, to mają prawo siedzieć), przypomniała mi pana Mietka, o którym wiele dobrego słyszałem od Romka, syna moich znajomych.
Ostrzyżony na zero i chodzący w szaliku Legii pan Mietek, sąsiad Romka, mieszka na Ursynowie i jest przykładnym mężem oraz ojcem. Pracuje jako blacharz samochodowy, a sam jego widok – ponad metr dziewięćdziesiąt plus sto kilogramów z groszami, ale samych mięśni – budzi respekt. Jest utalentowanym pedagogiem amatorem i w środkach komunikacji miejskiej wychowuje takie śmieci, jak te opisane przez Flavię.
Gdy widzi gnojka w cyklistówce, z mordą wlepioną w smartfon i kopytami wyciągniętymi tak, że sięgają siedzeń po przeciwnej stronie pojazdu, przechodząc nadeptuje na stopę i z czarującym uśmiechem mówi „przepraszam”. Na podudzie nigdy nie nadeptuje, bo przy jego posturze mogłoby to skończyć się złamaniem otwartym.
Jeśli w pojeździe, jak to już opisała Flavia, taki gnojek lub hipster ignoruje obecność źle znoszących podróż na stojąco osób starszych lub kobiet w ciąży, pan Mietek zadaje grzeczne pytanie:
- Nie widzisz, baranie, że pani stoi?
A jeśli to nie wystarczy, bierze ucho barana i cięgnie najpierw w kierunku środka pojazdu, a następnie w dół. Chamidło chcąc nie stracić ucha, podąża za nim i siada na podłodze. Wtedy pan Mietek z uśmiechem zwraca się słowami:
- Proszę pani (pana), tu jest wolne miejsce.
W stosunku do „wyluzowanej” lub / i "wolnościowej" hołoty, nie kwapiącej się do ustąpienia miejsca, lub chichrającej i nagrywającej na komórki wyczyny innej hołoty, gdy konieczna jest interwencja, nie ma sensu mówienie o godności. Więc jak powiedział klasyk, „chamstwu trzeba przeciwstawiać się siłom”.
A w tej materii na pana Mietka i jego kolegów – kibiców można liczyć jak na Zawiszę.

Stary Niedźwiedź