Koniec początku?

Gdy pod koniec roku 1941 kolumny Wehrmachtu najpierw zaczęły grzęznąć w rosyjskim błocku a wkrótce potem odziani w letnie mundury niemieccy żołnierze zaczęli zamarzać, Winston Churchill powiedział że to jeszcze nie początek końca III Rzeszy ale na pewno koniec początku. Czyli bezprecedensowego pasma jej sukcesów militarnych.

Od wielu lat obserwuję wojnę jaką cywilizacji białego człowieka wydali wojujący pederaści i lesbijki. I nie ma co ukrywać że ich kolejne zwycięstwa nieuchronnie kojarzyły mi się z opanowaniem przez Hitlera Europy od Norwegii po Bałkany i od Pirenejów po Bug. Nowi „nadludzie” kolejno eskalowali swoje żądania, po „ślubach” i homoadopcjach w wielu krajach wywojowali nawet to że za jakiekolwiek słowa krytyki pod adresem rozwydrzonych zboczeńców „podludź” może trafić do więzienia. Oczywiście działa to tylko w jedną stronę bo pedałom za podśmichujki z „heteryków” włos z głowy jeszcze nigdzie nie spadł.

Dlatego wielką radość wzbudziły we mnie  dwie wiadomości ze świata. Nie są to jeszcze wygrane walne bitwy a co najwyżej dopiero potyczki. Ale dają nadzieje że wahadło do tej pory wychylające się w kierunku zbydlęcenia, zwalnia swój ruch.

Pierwsza wiadomość pochodzi ze stanu Arizona:

http://www.fronda.pl/a/tryumf-wrogow-homofaszyzmu-w-usa,34742.html

Do tej pory amerykański przedsiębiorca nie mógł odmówić świadczenia usług zgodnych z profilem działalności jego firmy z przyczyn moralnych czy religijnych. Powodowało to że w myśl obowiązującego tam prawa cukiernik musiał wykonać tort na pedalskie wesele, fotograf zrobić fotoreportaż z takiego „ślubu” a krawiec uszyć suknię ślubną dla cioty która miała zostać „panną młodą”. Odmowa była karana wysoką grzywną i niekiedy również odsiadką.

Senat stanu Arizona postanowił z tym zbydlęceniem skończyć i uchwalił prawo do odmowy świadczenia takich usług z pobudek religijnych. Wprawdzie w tym stanie „homomałżeństwa” nie są uznawane przez tamtejsze prawo (i miejmy nadzieję że tak pozostanie) ale dla chrześcijanina samo wspomaganie takiego nawet nieformalnego naigrywania się z instytucji małżeństwa jest nie do przyjęcia. A ponieważ gubernator Jan Brewer jest republikaninem, trudno sobie wyobrazić aby nie podpisał tej ustawy. A wtedy stanie się ona obowiązującym w Arizonie prawem.

Drugiej wiadomości nie mogę linkować bowiem europejskie media głównego ścieku na ogół nie pala się do jej rozpropagowania. A z linków do lokalnych gazet norweskich polski czytelnik miałby niewielki pożytek.

Mój kolega od ponad trzydziestu lat wykonuje zawód anatomopatologa w Skandynawii. Początkowo pracował w Szwecji, kilkanaście lat temu przeniósł się do Norwegii. Jest praktykującym katolikiem i już kilka razy przesyłał do wiadomości swojej rodziny w Polsce oraz mojej wycinki z tamtejszej prasy, opisującej wyczyny skandynawskich kościołów wycierających sobie gęby nazwiskiem Marcina Lutra. Oczywiści dołączał do nich swoje tłumaczenia tych artykułów na polski. Pokazywały one degrengoladę niegdyś protestanckich kościołów które olały filar protestantyzmu „Sola Scriptura” przedkładając nad Biblię dotacje z budżetu państwa. Mamy więc takie kwiatki jak choćby lesbijka robiąca za „biskupa Sztokholmu”, pozostająca w „związku małżeńskim” z drugą lesbą, będącą jedynie „pastorem”. I w wywiadzie dla GW no Prawda mówiąca że Pismo święte to taki zbiór bajeczek. Za taki tekst każde polski piętnastolatek, przygotowujący się do konfirmacji, wyleciałby z tych nauk na zbity pysk.

Ale ostatnio dotarła do mnie od wspomnianego kolegi dobra wiadomość. Pracuje on w mieście Molde, centrum okręgu Møre od Romsdal, będącym między innymi siedzibą jednej z diecezji Kościoła Norweskiego (oficjalna nazwa tamtejszego Kościoła Luterańskiego). Po triumfie  w Szwecji pedały wzięły na celownik Norwegię a swój ogień skoncentrowały na wspomnianej diecezji. Liczyły na to że jest ona idealnym miejscem na stoczenie zwycięskiej bitwy bowiem biskupem jest tam kobieta.

Ale trafiła kosa na kamień. Biskup Ingeborga Midttømme powiedziała wyraźnie że dopóki ona będzie sprawować władzę w tej diecezji, zboczeńcy o kościelnych „ślubach” tamże mogą zapomnieć. A pastora który odważyłby się na takie bluźnierstwo, potrafi pozbawić prawa do wykonywania posługi duchownej.

Z informacji które odebrałem wynika że większość wiernych diecezji popiera biskup Ingeborgę. A skoro to poparcie ma też swoje odbicie w synodzie diecezjalnym, pedały mogą jej skoczyć. I ów lokalny przykład może okazać się zaraźliwy bowiem zainteresowanie nim dawno już przekroczyło granice tego okręgu. Gdyż ludziska moga się ocknąć, zrozumieć że "nadludzie" to wrzaskliwa i mająca w mediach głównego ścieku status świętej krowy ale w końcu tylko  kilkuprocentowa mniejszość. Zaś synonimem tolerancji nie jest zgoda na to aby każdy zboczeniec czy świr który tylko tego zechce, mógł normalnemu człowiekowi nafajdać na głowę.

Odkąd się o tym dowiedziałem, wspieram biskup Midttømme modlitwą. A może i któryś z Szanownych Czytelników nie będący protestantem też zechce  skierować do Góry życzliwe słówko w jej sprawie? Bo moim zdaniem jest tego warta.

Stary Niedźwiedź

P.S.
Uwagi którymi czcigodny Tie Fighter podzielił się z Szanownymi Czytelnikami  oraz mną, zdecydowanie przekraczają swą zawartością merytoryczną zwyczajowy komentarz. Gorąco zachęcam do ich lektury.
SN