Narcyz, agent czy świr?

Kampania przed wyborami do europarlamentu przebiega bardziej niż spokojnie, w końcu chodzi tylko i wyłącznie o podział dobrze płatnych synekur. Wedle sondaży liczą się „sprawdzone” (proszę minie nie łapać za słówka, nie napisałem przecież że z pozytywnym wynikiem) firmy typu PiS, PO, SLD czy PSL. Zanosi się też na to że „Europa chlust” czyli komiczny sojusz dwóch moczymordów oraz garstki zboczeńców, narkomanów, transwestytów i zwykłych kryminalistów na te synekury się nie załapie. Ale jeśli te sondaże wolno traktować serio, pewne szanse na pokonanie poprzeczki ma nowy twór JKM czyli Kongres Nowej Prawicy. 

Wystarczyło głupie dwadzieścia kilka lat aby guru pojął że jego ukochane dziecko czyli „podatek półgłówny” jest dlań kołkiem osikowym vel osinowym i tego kretyństwa ponoć już w programie nie ma. Ale podejrzewam że przy dotychczasowym tempie odepchlania takowego z ewidentnych bzdur, JKM skleciłby coś możliwego do zaakceptowania za jakieś osiemdziesiąt – sto lat.

Postać tę pamiętam dobrze z turniejów brydżowych w których sporo grywałem w końcu lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. W oczy rzucało się że sukces sportowy jest dla niego sprawą trzeciorzędną, liczy się przede wszystkim sława mołojecka. Słynął zatem z wariackich zagrań, kończących się znacznie częściej katastrofą niż sukcesem. Ale warszawski światek brydżowy gadał o nich przez najbliższy tydzień a tylko o to przecież chodziło. Więc narcyz rósł jak na drożdżach.

Gdy JKM zaczął bawić się w politykę, widać było że jego działalność de facto jest dla lewicy bezcenna. „Gdańscy aferałowie” spowodowali że przeciętny Polak uznał liberalizm za synonim złodziejstwa. A JKM na zasadzie „dwa gwoździe lepiej trzymają” dołożył do puli, jako alternatywne rozwiązanie podając że liberalizm to po prostu surrealistyczna paranoja. A ostatnio JKM znowu błysnął ogłaszając publicznie że: 

• Putin nie wykonał w sprawie ukraińskiej żadnych nagannych posunięć

• Janukowycz jest nadal legalnym prezydentem Ukrainy
• na Majdanie działali TERRORYŚCI WYSZKOLENI W POLSCE, NA ROZKAZ POLSKIEGO POLITYKA.

Oto linki do jego wypocin:

http://bombardier.neon24.pl/post/107150,mama-ja-wariat-kup-mi-lotnisko

http://wpolityce.pl/wydarzenia/76306-korwin-mikke-show-zapowiada-ze-ujawni-ktory-polski-polityk-szkolil-ukrainskich-terrorystow-broni-tez-putina-i-janukowycza-wideo

Człowiek pragnący choć udawać że jest politykiem, nie ma prawa aż tak bimbać sobie na polską rację stanu i beztrosko potwierdzać pojawiające się za wschodnią granicą oskarżenia pod adresem naszego kraju. Podejrzewam że ten człowiek robi to za darmo. A przecież stare rosyjskie powiedzenie głosi:
„Trach bez lubwi i bez dienieg chuże blad’stwa”
Co na polski można przetłumaczyć z grubsza jako:
„Dupczenie bez miłości i bez pieniędzy jest jeszcze gorsze od kurewstwa”.

I już byłem skłonny do tej ostatniej kategorii zaliczyć januszkowe brednie gdy przypomniał mi się arcyciekawy komentarz jeszcze ze starego onetowego „Antysocjala”. Pojawił on się około czterech miesięcy po przenosinach witryny na „blogspot” i dlatego umknął uwadze mojej i zapewne większości Szanownych Czytelników. Komentator posługujący się nickiem „neurolog” przedstawił w nim arcyciekawą hipotezę więc zamieszczę tu cały ten komentarz:
********************************************
neurolog

6 września 2012 o 16:19
 Korwin-Mikke cierpi na Zespół Aspergera (ZA) – łagodną formę zaburzeń autystycznych. Nie jest tym samym psychopatą, ani typowym autystą. Niski poziom inteligencji emocjonalnej (EQ), społecznej oraz werbalnej jest częściowo maskowany przez wysoki iloraz inteligencji kognitywnej (IQ). Można powiedzieć, że JK-M jest kimś w rodzaju ultra-inteligentnego, ale pozbawionego empatii cyborga. ZA nie jest chorobą, ale zaburzeniem rozwoju i trwa przez całe życie. Przytoczmy cytat z Wikipedii dotyczący ZA:

”Zaburzenie to obejmuje przede wszystkim upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian, ograniczoną elastyczność myślenia przy braku upośledzenia umysłowego oraz szczególnie pochłaniające, obsesyjne zainteresowania, natomiast rozwój mowy oraz rozwój poznawczy przebiega bardziej prawidłowo w porównaniu do autyzmu dziecięcego”.

I dalej:

”Najczęściej wymienia się zespół sześciu głównych kryteriów diagnostycznych Gillbergów z 1989 r.[2], obejmujących aspekty, które nie zostały wymienione w DSM-IV czy ICD-10.Są to:

1) zaburzenia interakcji społecznej, nieumiejętność lub brak chęci współpracy w grupie,

2) zaburzenia mowy i języka (opóźniony rozwój, powierzchownie perfekcyjny język ekspresyjny, sztywna i pedantyczna mowa, nietypowa prozodia i charakterystyka głosu, uszkodzenie zdolności rozumienia języka – przede wszystkim znaczeń przenośnych i ukrytych,

3) zawężone, specjalistyczne zainteresowania, połączone czasem z obsesyjnym zainteresowaniem jedną dziedziną,

4) zachowania powtarzalne, rutynowe, niezmienne, trudności w komunikacji niewerbalnej (ograniczone gesty, skąpa ekspresja twarzy, dystans fizyczny, zachwianie rozumienia bliskości do innej osoby,
5) kłopoty z kontaktem wzrokowym,

6) niezdarność ruchowa (nie zawsze)”.

Przeanalizujmy:

Ad 1) JK-M jest skrajnym egocentrykiem i indywidualistą, co potwierdzi każdy, kto miał z nim kiedykolwiek kontakt. Jego nieprzewidywalne działania na własną rękę zawsze niweczyły działania pozostałych członków partii. JK-M wielokrotnie wypowiadał się negatywnie o występującym we współczesnych firmach „socialisingu” i „teamingu” twierdząc, że w porządnym przedsiębiorstwie pracownicy nie powinni się znać nawzajem. Stąd też wynika niechęć JK-M do kolektywizmu, stadności, gromadności. Po prostu – ludzie z ZA nie lubią towarzystwa, tłoku, gadania o niczym.
Ad 2) Zaburzenia języka dotyczą przede wszystkim okresu dziecięcego, ale pewne ich pozostałości widoczne są w życiu dorosłym. Język JK-M jest perfekcyjny, zaś mowa pedantyczna. JK-M jąka się, co jest nie tyle objawem ZA, ale jego skutkiem. JK-M miał niegdyś skłonność do echolalii, zaś jąkanie się wynika z silnego stresu, jaki dotyka ludzi z ZA w trakcie życia, gdyż doskonale zdają oni sobie sprawę z tego, że są inni, niedopasowani, że coś z nimi nie tak. Proszę zauważyć również, że JK-M bardzo dobrze sprawdza się w pisaniu, gdy siedzi w swojej kancelarii i nikt mu nie przeszkadza. Problem zaczyna się na wizji, gdy ma do czynienia z tłumem kamerzystów, nowym, nieznanym pomieszczeniem (studio nagrań) oraz prowadzącym program. Wtedy nasila się u JK-M jąkanie i dziwne, nieskoordynowane tiki. Związane jest to z tym, że ludzie z ZA dobrze czują się w znanym, uporządkowanym otoczeniu, gdzie wszystko jest przewidywalne, poukładane i najlepiej, gdy są całkowicie sami. Przeciążenie nadmiarem nieznanych bodźców powoduje u ludzi z ZA niemożność skupienia się na tym, co mówią. Stąd też JK-M kiepsko wypada w TV. Kręci się na krześle, odchyla głowę w tył, macha rękoma, albo podpiera się – na przemian. Mówi albo za szybko, albo zacina się. Ludzie z ZA nie potrafią odruchowo wczuć się w sposób myślenia i emocje innych. Dlatego też JK-M używa skrótów myślowych nie zauważając, że fakt, że on coś myśli nie oznacza jeszcze, że inni też tak myślą. To jest główny problem ludzi z ZA – „jeśli ja tak myślę, to inni też”.

Ad. 3) JK-M ma stereotypowe, specjalistyczne zainteresowania. Należą do nich: ekonomia, socjocybernetyka, teoria ewolucji. Nie jest przypadkiem, że hołubi nauki ścisłe, i że studiował matematykę. W przypadku ZA to normalne. Fakt, że JK-M wydaje się posiadać także wielką wiedzę ogólną wynika raczej z wysokiego IQ oraz ciężkiego, intelektualnego wysiłku, jaki musiał włożyć w dokształcanie się. Fakt, że JK-M sprzeciwia się państwowej edukacji oraz przymusowi ogólnego kształcenia wynika z jego osobistych trudności – ludzie z ZA potrafią być całymi dniami pochłonięci tylko i wyłącznie studiowaniem chemii – zaniedbując przy tym inne obowiązki. Często wygląda to tak, że w jednej dziedzinie są młodocianymi profesorami, zaś w innej ofermami do kwadratu. Wybitnemu matematykowi z ZA matura z języka polskiego może uniemożliwić dalszą karierę.

Ad. 4) U JK-M widoczne są zachowania powtarzalne. Chodzi nie tylko o specyficzne gesty, czy automatyczne odruchy. Są to także powtarzane do znudzenia, stereotypowe stwierdzenia dotyczące kobiet, niepełnosprawnych, podatków. Warto nadmienić, że są to stereotypie indywidualne – charakterystyczne tylko dla danego człowieka. Ekspresja twarzy JK-M jest skąpa, sztuczna, sztywna. Wydaje się bardziej wyuczona niż naturalna.
Ad. 5) JK-M ma sztywne spojrzenie. Typowe u ludzi z ZA jest albo mówienie bez patrzenia w oczy rozmówcy, albo długotrwałe wlepianie wzroku w rozmówcę, przy czym autystyk zdaje się raczej mówić nie „do kogoś”, tylko „w kierunku kogoś”.

Ad. 6) U JK-M widoczna jest pewnego rodzaju sztywność ruchowa związana z brakiem dobrej koordynacji ruchów. JK-M chodząc, biegając silnie napina mięśnie. Wiele wysiłku kosztuje go zgrabne chodzenie.
********************************************

Mnie ta hipoteza trafia do przekonania. Więc nie będę go oskarżał o to że  konsekwentne kompromitowanie liberalizmu czy rozwalanie prób integracji prawicy jest robione na polecenie jego mocodawców. Bo po prostu ten świr tak ma. Ale nie oznacza to że nie należy go zwalczać. Bo stawka w tej grze jest zbyt wysoka aby popsuł to osobnik nie do końca mający poukładane pod sufitem.

Stary Niedźwiedź

P.S.
Dle większej przejrzystości, aby wnioski podane przez komentatora o nicku "neurolog" nie były traktowane jako mojego autorstwa, jego obszerny komentarz oddzieliłem od mojego tekstu gwiazdkami.
SN