Pięknie, pięknie!

Wiele lat temu z ust syna przyjaciół, wówczas jeszcze licealisty, usłyszałem nieprzesadnie finezyjny dowcip o małym Jasiu.

Nauczycielka języka polskiego poleciła uczniom napisać wypracowanie w którym jak najczęściej występowałby przymiotnik „piękny” lub przysłówek „pięknie”. Na następnej lekcji Jasio odczytał swoje dzieło. Głosiło ono że gdy wrócił ze szkoły, jego mama była bardzo zdenerwowana a starsza siostra płakała. Okazało się że zaszła w ciążę i nie ma pojęcia z kim bo na imprezie najarała się trawy więc nie wie kto ją "zaliczył". Wkrótce do domu wrócił też ojciec Jasia. Gdy dowiedział się co się stało, powiedział:

- No to pięknie, k***a, pięknie!

Owa puenta doskonale pasuje do wieści jakie ostatnio doszły z Wielkiej Brytanii.

Do niedawna można było wiązać pewne nadzieje na powrót normalności do tego kraju z osobą Nigela Farage’a i jego United Kingdom Independence Party. Prezentujących eurosceptycyzm, pragnących zdecydowanie ograniczyć imigrację sierot po byłym Imperium Brytyjskim do metropolii, walczyć z polityczna poprawnością, ograniczyć biurokrację. I opuścić eurokołchoz a przynajmniej zdecydowanie ograniczyć uprawnienia brukselskich urzędasów. Pamiętam też że gdy podczas „polskiej prezydencji” kon-Donek wygłosił w europarlamencie wyjątkowo idiotyczne (nawet jak na niego) przemówienie, Farage jako jedyny wdał się z nim w merytoryczną dyskusję, udowadniając że mówca plótł bzdury.

A tymczasem niedawno czcigodny Tie Fighter (pozdrawiam najserdeczniej) przysłał mi zdumiewający link:

http://autonom.pl/?p=8574

Wynika z niego że Farage udzielił wywiadu pedalskiemu portalowi „Pink News”. W którym obiecał ni mniej ni więcej że po zdobyciu władzy jego partia na pewno nie cofnie wprowadzonego niedawno przez łże-torysów prawa legalizującego „małżeństwa” jednopłciowe. Zapowiedział też że chrześcijańskie śluby kościelne stracą swoje automatyczne przełożenie na  prawo państwowe. A więc nowożeńcy będą musieli ekstra pofatygować się do urzędu aby uznano ich za małżonków. A na deser zapowiedział że UKIP będzie się sprzeciwiał udzielaniu pomocy finansowej państwom „prześladującym” osoby o „odmiennej orientacji seksualnej”.

Na wszelki wypadek skomunikowałem się z czcigodną Gingerish (oczywiście też pozdrawiam najserdeczniej) jako osobą mieszkająca w Wielkiej Brytanii. I uzyskałem potwierdzenie że Farage wykąpał się w gnojówce.

No cóż, UKIP w swoich deklaracjach ideowych używało jakiegoś słowa mającego rdzeń „liber”. A więc taka ewolucja mieści się w ramach „leberalizmu”. I potwierdza że na polskim podwórku jako konserwatysta mogę poważać jedynie konslibów (którzy w kwestiach szeroko pojmowanej moralności trzymają konserwatywny pion) oraz jak ostatnio z milym zaskoczeniem zauważyłem, zaczynam znajdować wspólny język z tymi narodowcami którzy szczęśliwie wyleczyli się z tradycyjnie endeckiej groteskowej wręcz rusofili.

Zacząłem od nieco pieprznej anegdoty i takową zakończę.

Gdy kilka lat temu w Warszawie odbywała się pod osłoną licznych sił policyjnych  pedalska „parada” (parafrazując Wojciecha Młynarskiego, na jednego zboczeńca więcej niz jeden szeryf przypadał), reżimowa TVP1 wysłała na miasto reporterkę z mikrofonem i kamerzystą. Podeszła ona do dwóch króciutko ostrzyżonych facetów w glanach i spytała co sadzą o tej manifestacji. Jeden z nich odpowiedział bez złości, jak na siebie chyba wręcz refleksyjnie:

- A ch** im w d***!

Reporterka zaczęła klepać jakieś tolerastyczne zaklęcia. Ale wtedy drugi łysol przerwał jej w poł słowa mówiąc:

- Co się pani czepia kolegi? Przecież on tylko życzył im wiele szczęścia w życiu osobistym!

Wygląda na to że Nigelowi Farage też można życzyć tego samego w sferze prywatnej.

Stary Niedźwiedź