Sędzia ****

Wydawać by się mogło, że „sądy” w Tusklandii nikogo już nie zaskoczą swoim „orzecznictwem”. Tym nie mniej ostatnio miało miejsce zdarzenie, o którym nie można na „Antysocjalu” nie napisać.

Poinformował nas o tym nasz stały czytelnik i komentator „Refael”, przysyłając następujący link:

http://wpolityce.pl/polityka/236102-sad-oddalil-powodztwo-ws-polskich-obozow-koncentracyjnych-to-polak-poniesie-koszty

i komentując całe wydarzenie gorzkimi słowami „Taki sąd to na kupie gnoju za rogatki wywieźć”.

Po zajrzeniu do innej informacji:

http://www.prawy.pl/z-kraju/8680-polak-pozwal-die-welt-za-zwrot-polski-oboz-koncentracyjny-sad-odrzucil-skarge

można pokusić się o krótkie zreferowania tego skandalu z serii „sędzia ****”.

Pomiędzy listopadem 2008 a lutym 2013 niemiecka gazeta „Die Welt” opublikowała zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej, trzy artykuły. W każdym z nich użyty był zwrot „polskie obozy koncentracyjne”.

Pan Zbigniew Osewski, którego jeden dziadek zginął w niemieckim obozie w Iławie, zaś drugi był więźniem kilku obozów na terenie Niemiec, wniósł do polskiego sądu pozew przeciwko niemieckiej gazecie. Domagał się ukarania jej wydawcy grzywną w wysokości miliona PLN i zamieszczenia przeprosin w TVP oraz „GW” i „Rzepie”. Jego pozew poparła Prokuratura Okręgowa w Warszawie. Ale Sąd Okręgowy w Warszawie pozew oddalił.

W uzasadnieniu wyroku sędzia Eliza Kurkowska (przepisałem to nazwisko ze szczególną starannością, by nie popełnić pomyłki) łaskawie przyznała, że „Sformułowanie to może i powinno budzić sprzeciw i oburzenie każdej osoby znającej historię, zwłaszcza Polaków”. I dodała, iż tożsamość i godność narodowa oraz prawo do poszanowania prawdy historycznej są dobrami osobistymi w myśl prawa cywilnego. Tylko po to, by zrekapitulować stwierdzeniem, że nie spełniono tu jednak zasady indywidualizacji naruszenia dóbr osobistych, bo inkryminowany zwrot nie dotyczył bezpośrednio ani powoda, ani jego bliskich. Odnosił się zaś do „nieoznaczonej grupy adresatów”, a w takim przypadku do uznania roszczenia nie wystarczy sama przynależność do danej grupy. Sędzia dodała też, że „Die Welt” już „przeprosił” za te sformułowania.

Jak widać, w oczach sędzi fakt śmierci jednego z dziadków powoda w niemieckim obozie oraz utraty zdrowia w takowych przez drugiego, nie jest wystarczającym powodem, by pan Zbigniew mógł się poczuć urażony niemieckim łgarstwem. Tak samo jak zapewne metaforyczna opaska na oczach nie pozwoliła dostrzec tej Temidzie od siedmiu boleści, że w „przeprosinach” za „polski obóz koncentracyjny”, pojawił się „polski obóz śmierci”!!!

Ciekaw jestem, czy uznanie takiego łajdactwa za przeprosiny to indywidualny wybryk sędzi Kurkowskiej, czy może zasada obowiązująca powszechnie w Tusklandii. Bo jeśli to drugie, to osoba zmuszona do przeproszenia „nadredaktora” za nazwanie niejakiego Ozjasza Szechtera człowiekiem szkodzącym II Rzeczpospolitej, powinien w przeprosinach nazwać tegoż Szechtera odrażającą żydokomunistyczną gnidą.

Na bramach niemieckich obozów koncentracyjnych widniał cyniczny napis „Praca czyni wolnym”. Nie będę obrażał inteligencji Szanownych Czytelników łopatologicznym tłumaczeniem, czym czyni niekiedy sędziowska toga.

Stary Niedźwiedź