Dibelius na ołtarze i życzenia.

Boże Narodzenie zbliża się wielkim krokami. Już wkrótce zwierzęta w tę cudowną noc przemówią ludzkim głosem. A już zdążył to zrobić pewien „autorytet moralny”. Wpisując na ścianie genderowej latryny pod postem będącym apoteozą aborcji komentarz adresowany do babci klozetowej o treści:
„A nie rusza Cię wcale myśl o nienarodzonym dziecku? Ja bachorów nie znoszę, ale zabijać nowo powstałego życia – ot, tak – nie chciałabym.
No i co z tym syndromem poaborcyjnym? Czy naprawdę nie istnieje?"

 To że autorka tej wypowiedzi została zbesztana przez inne "ałtorytety", w tym przypadku oralny i nawet jeden analny (ciota negująca istnienie syndromu poaborcyjnego, zapewne myląca aborcję z lewatywą), nie zmienia zasadniczego faktu. Tę równie miłą co zaskakująca zmianę stanowiska uważam za owoc wytrwałej działalności misjonarskiej Dibeliusa wśród barbarzyńców. Zatem można powoli zacząć myśleć o jego beatyfikacji. Bo na pewno ma już w dorobku jeden niekwestionowany cud. A o ile mi wiadomo, do beatyfikacji jeden wystarczy.
Swego czasu pisałem o Wigilii którą za kręgiem polarnym w domu rodziny Lapończyków spędził mój kolega. Była to porządna kolacja a nie jakieś monstrualne obżarstwo. I od tej pory wigilijne menu w jego domu jest skromniejsze niż w innych polskich domach a potrawy przygotowują wszyscy domownicy. Jak mi powiedział, moczenie i „sprawianie” śledzi nie budzi jego entuzjazmu. Ale jako wędkarz dostał ten przydział plus zadanie zrobienia ryby w galarecie. Córka przygotowuje kapustę z grzybami i łazanki. A żona gotuje barszcz i piecze ciasto oraz kruche paluszki do barszczu. Nikt nie wstaje od stołu głodny a widok zrelaksowanej żony przy wigilijnym stole z nawiązką rekompensuje mu brak potraw bez których rzekomo Wigilia „się nie liczy”.
I dlatego proponuję Szanownym Czytelnikom dokonać sensownego wypośrodkowania między duchowymi a kulinarnymi składnikami tego niezwykłego dnia. Uwagę tę kieruję zwłaszcza do panów. Bowiem faceta który dopuści do tego aby jego żona jedynie z poczucia obowiązku usiadła przy wigilijnym stole a tak naprawdę marzyła aby paść i zasnąć, mam za kpa. A na same Święta trzeba koniecznie oderwać się od nachalnie wciskanej nam komercyjnej tandety, o czym tak dobrze napisała u siebie czcigodna Flavia którą pozdrawiam serdecznie. Czyli zawczasu przygotować sobie jakieś wartościowe filmy lub dobrą muzykę. I jak to radzi czcigodny Tie Fighter, przez te trzy dni nie uruchamiać telewizora. W końcu prognozę pogody można przeczytać w internecie. A widok załganych pysków rzekomo naszych polityków może skutkować kłopotami gastrycznymi.
Wszystkim chrześcijanom życzę aby Nowonarodzony nie skąpił im swych łask i prostował ścieżki ich życia. Zaś agnostykom oraz wyznawcom wszystkich „porządnych” religii aby utwierdzili się w swojej motywacji do tego by przez życie przejść jako uczciwi ludzie.
Pisałem również o Wigilii w rodzinie moich przyjaciół agnostyków, poza brakiem składowej czysto religijnej nie różniącej się od tej obchodzonej w innych polskich domach. Bo jak mi powiedzieli, jest to POLSKIE święto. I o tym wszyscy pamiętajmy. Mając poniżej pleców brednie że po pierwsze jesteśmy Europejczykami a po drugie, mieszkańcami jakiegoś „euroregionu”. Jesteśmy Polakami i nimi nadal będziemy wtedy gdy po „euroregionach” nawet smród nie pozostanie.
Co spraw Panie Boże jak najprędzej.

Stary Niedźwiedź