Satanizm. Religia, doktryna czy zbrodnia?

Jak wszyscy wiemy, istnieje całe multum religii. Monoteistycznych i politeistycznych, z silniej lub słabiej rozbudowanymi kościołem ziemskim i liturgią; uznające ludzi za równych sobie lub dzielące ich na lepszych i gorszych. Ale wszystkie one mają dwie cechy wspólne. Starają się ze swoich wiernych wydobyć najlepsze cechy człowieka oraz uświadomić mu, że nawet, gdy jego dobre lub złe uczynki nie zostaną w życiu doczesnym należycie ocenione, śmierć nie jest jedynie wulgarnym zamknięciem obiegu materii w przyrodzie. Bo istnieje COŚ JESZCZE, a w szczególności osąd ziemskiej wędrówki, połączony z nagrodą lub karą.

Ale poza wiarą, agnostycyzmem (NIE WIEM) i ateizmem soft (NIE WIERZĘ) oraz ateizmem hard (WIARA W NIEISTNIENIE BOGA POŁĄCZONA Z NIENAWIŚCIĄ DO NIEGO)), istnieją jeszcze parareligijne ideologie. Niektóre neutralne, inne po prostu podłe. Najlepszym przykładem tych ostatnich jest satanizm.

Afirmacja zła jest chyba równie stara jak cywilizacje ludzkie, a walka dobra ze złem pojawia się chyba we wszystkich religiach. W starożytnej Persji dobremu Ormuzdowi przeciwstawiał się bóg zła Aryman, Egipcjanie mieli antagonistę Ozyrysa w osobie Seta etc. Ale chyba najpaskudniejszą ideologią quasi-religijną jest satanizm.

Za początek współczesnego satanizmu można umownie przyjąć rok 1904, kiedy to w Kairze niejaki Aleister Crowley, po spędzeniu nocy w Komnacie Królewskiej Wielkiej Piramidy i odprawieniu w hotelu jakichś guseł, ogłosił się „księciem – kapłanem Bestią”. Biorąc pod uwagę, że już od lat eksperymentował z narkotykami, trudno to uznać za rzecz dziwną. W jego wypocinach, którymi obdarował świat, publikując je pod nazwą „magick”, jest też i taka złota myśl:

„Każdy człowiek ma prawo wypełnić swoją własną wolę bez obaw, że może to kłócić się z wolą innych, albowiem, jeśli on znajdzie się we właściwym miejscu, inni ponoszą winę za wchodzenie mu w drogę. Czyń, cokolwiek zechcesz. Do tego sprowadza się całe prawo.”

A oto fragment, w którym zachęca do składania ofiar z ludzi:

 „By uzyskać możliwie największe duchowe działanie, należy odpowiednio wybrać ofiarę, która zawiera w sobie największą i najczystszą siłę. Dzieci płci męskiej o doskonałej niewinności są najbardziej zadowalającą i odpowiednią ofiarą ... Dla niemal wszystkich celów ofiara z ludzi jest najlepsza”

Podczas odprawiania swoich guseł był perfekcjonistą. Pewnego razu zabił swojego pomocnika, który jakiś detal rytuału odprawił nie tak, jak guru nakazał. Należał również do Templariuszy Orientu (O.T.O), pokracznej organizacji będącej mieszaniną masonerii, teozofii i satanizmu. W późniejszych latach grasował w Stanach Zjednoczonych, gdzie zainspirował powstanie wielu kółek magii seksualnej. Pod koniec życia zwariował do reszty i w roku 1947 zmarł w nędzy. Późniejsze wypociny LaVeya w znacznej mierze bazują na pomysłach Crowleya.

W roku 1948 w Satanch Zjednoczonych niejaki Herbert Sloane założył sektę o nazwie "OfitCultusSatanas" O ile nam wiadomo, nie przetrwała ona śmierci guru i w połowie lat 70 ubiegłego wieku rozleciała się, co niestety nie oznaczało końca tego „satanizmu klasycznego”. Drugą ważną datą jest rok 1966, kiedy to niejaki Anton LaVey założył „kościół szatana” i popełnił jego manifest ideologiczny, czyli tak zwaną „Biblię Szatana”, jak już wspomnieliśmy, w znacznej mierze zerżniętą z Crowleya. Ten nurt bywa niekiedy nazywany „satanizmem nowoczesnym”.

„Klasycy” nie negują istnienia Boga, tyle tylko, że na wszelkie sposoby podkreślają swoją nienawiść do Jego osoby i Jego nauczania. Szatana uznają za symbol swojego zbioru antywartości i oddają mu cześć za pomocą różnych, mniej lub bardziej odrażających i zbrodniczych rytuałów. Mordowanie zwierząt jest powszechnie znane i udowodnione, zdarzały się też przypadki zabijania ludzi. Lavejańcy w zasadzie mogą być uważani za nurt ateistyczny. A ich rytuały służą głównie cementowaniu wspólnoty, tak jak ma to miejsce choćby wśród masonów.

Wspólną cechą satanistów jest odrzucenie hamulców moralnych i afirmacja parszywego egoizmu, nie liczącego się ze „zwykłymi” ludźmi. Piętnowane przez chrześcijaństwo jako grzechy główne pycha, chciwość, nieczystość, zazdrość, łakomstwo, gniew i lenistwo nie są dla nich niczym nagannym. Bowiem ich ideałem jest nie odmawiać sobie jakichkolwiek dostępnych w życiu przyjemności i „żyć pełnią życia”. Czyli nie liczyć się z niczym i z nikim, z wyjątkiem starszych rangą sekciarzy. Sekty te za fundament swojej doktryny przyjmują brak jakiegokolwiek rozliczenia po śmierci, więc jak w necie wypisują rożni degeneraci płci męskiej, żeńskiej i nijakiej, „żyje się raz” i nie ma sensu odmawiać  sobie czegokolwiek.

Podstawowymi wartościami i cechami są:

1. egoizm,

2. moralny relatywizm,

3. eugenika,

4. socjalny darwinizm,

5. kolektywizm (oczywiście w ramach „swoich”), w niektórych sektach zawadzający o niewolnictwo,

6. ostry podział na MY – „elita” i RESZTA SPOŁECZEŃSTWA – „bydło”.

Człowiek o już ukształtowanej osobowości i sensownym systemie wartości, nie stanowi dla satanistów atrakcji, bowiem nie rokuje żadnej nadziei na zwerbowanie do sekty. Dlatego w stosunku do dorosłych, lavejańcy i inne satanistyczne barachło czyni podchody w stosunku do jednostek bardzo słabych psychicznie, parszywych egoistów oraz osób z nieprawidłowo funkcjonującą limibiczną częścią mózgu, odpowiedzialną za zachowania emocjonalne oraz empatię. W szczególności pragnących dominować nad innymi, aby odbić sobie własne niepowodzenia życiowe. W myśl zasady, że skoro ja cierpiałem, to i inni muszą pocierpieć. Znacznie bardziej obiecującym źródłem nowych sekciarzy jest młodzież. Bo w sekcie prawie nic (poza brakiem pokory w stosunku do wyżej stojących w hierarchii) nie jest zakazane. Ćpajta ile chceta, pieprzta się kiedy chceta, gdzie chceta, z kim chceta i jak chceta. A jak wpadnieta, to się wyskrobta. Hulaj dupa. Jakiż kontrast z takimi kołtuńskimi pojęciami jak przyzwoitość czy odpowiedzialność, że o takiej żywej skamienielinie jak uczucie nie wspomnimy.

Jednym z najlepszych narzędzi do szerzenia trucizny satanizmu okazała się muzyka. O ile nie wiadomo jak traktować niewinne zdałoby się wstawki satanistyczne w utworach Beatlesów czy Rolling Stonesów i bardziej skłonić się ku zwykłym erystycznym wybrykom, to już w specjalnie dedykowanym satanizmowi black metalu, ta kryminogenna ideologia jest traktowana bardzo serio. Oczywiście trafiają się zespoły, które traktują ów satanizm jako element marketingu muzycznego, ale funkcjonuje w tym obszarze cała grupa muzyków, zespołów szczerze opętanych, którzy to muzycy wcale nie ograniczają swojej działalności do bluźnierczych tekstów, obrazoburczych koncertów, czy ekscesów podlegających paragrafom karnym. Część z nich traktuje swoją działalność jako swoistą misję „katechizacyjną”, odprawianą nad młodymi, słabymi psychicznie i nierzadko zagubionymi ludźmi.

Podczas muzycznych ceremonii relacjonowane są okultystyczne inicjacje, co ma na celu zobojętnienie odbiorców na tajemną symbolikę oraz systematyczne oswajanie ich z mrocznym światem, dostępnym do tej pory tylko dla wąskiego kręgu osób. Taki przekaz kierowany jest przede wszystkim do młodych słuchaczy muzyki, po to, by zachęcić ich do naśladowania swoich idoli.

Muzyka, równolegle ze szkolną seksedukacją negującą rolę rodziny, jest obecnie jednym z najbardziej znaczących elementów nacisku na psychikę młodego człowieka. Promowanie kultu siły witalnej oraz tego, co nazywamy cywilizacją śmierci, czyli pornografii, aborcji, seksualizacji czy eutanazji; wzmacniane jest przez wpływ muzyki. Już ojcowie współczesnego satanizmu, Anton Sandor La Vey i Aleister Crowley wskazywali na środki, prowadzące do osiągnięcia takiego stanu relatywizmu moralnego, z jakim obecnie mamy do czynienia. Muzyka w ich koncepcjach odgrywała ważną rolę.

Fascynacje muzyków Crowleyem widać doskonale na przykładzie Daryla Hall’a z amerykańskiego zespołu Hall And Oates, który w 1977 roku nagrał z Robertem Frippem z King Crimson płytę „Sacred Songs”. Została ona wydana w marcu 1980 roku a teksty jej piosenek nawiązują do ezoteryki i magii. Zmarły w 2002 roku dziennikarz muzyczny i fotograf, Timothy White, przeprowadził wywiad z Hall’em, opublikowany później w książce „Rock Lives”. Hall wyznał, że w 1974 roku rozpoczął poważną naukę ezoterycznej duchowości, zaczytywał się w książkach o kabale, wierzeniach starożytnych Celtów i tradycji druidów. Zainteresował się też w końcu życiem i okultyzmem Aleistera Crowleya. Wieńczący album „Sacred Songs” utwór pt. „Without Tears” oparty jest na książce Crowleya „Magic Without Tears”, opublikowanej w 1973 roku.
Istniejący w światowej muzyce satanizm nie wkroczył równolegle w skali masowej do Polski tylko dlatego, że od Zachodu dzieliła nas żelazna kurtyna. W PRL-owskim radiu próżno było szukać informacji o satanistycznym, okultystycznym czy antychrześcijańskim przekazie lub o nawróceniach muzyków. Dopiero po stanie wojennym zaczęły zachodzić widoczne zmiany. Komuniści postanowili przeszczepić na teren Polski satanizm (w postaci nieco karykaturalnej), by budować silny front antyklerykalny. Partyjni decydenci, obserwując szalejących w Jarocinie fanów, podjęli decyzję o promowaniu idei, których plon jest widoczny współcześnie. Satanizm w Polsce lat 80. nie był dobrze znany w muzycznych kręgach i stopniowo zagnieżdżał się wraz z nadejściem muzyki metalowej. Propagowano wówczas gatunki heavy metalu, jak black, thrash, czy speed metal, nie preferujące anarchizmu, czy antykomunizmu, ale atakujące duchowość, co dla PRL-owskiej propagandy wydawało się być idealne. Grupy te uzupełniało środowisko polskich muzyków, wzorujących się na zachodnich kapelach Venom, Mercyful Fate, Metallica i Bathory. Ocierali się oni o kosmopolityzm, promując dekadenckie wzorce. To właśnie na scenie we wspomnianym Jarocinie pojawiły się pierwsze kapele satanistyczne, jak KAT czy Test Fobii Kreon. Popularne stały się grupy Turbo, Omen, 666XHE, Szwadron S., Destroyer, Open Fire i Vader. Roman Kostrzewski, wokalista grupy KAT, propagował wśród fanów Biblię Satanistyczną La Veya, którą nagrał w formie solowego projektu. Lider tego zespołu stał się – i nadal pozostaje – guru satanistycznego środowiska muzycznego w Polsce, choć część mediów chrześcijańskich próbuje lekceważyć jego wpływ na tę scenę, nazywając go „komiksowym satanistą”.

Erozja cywilizacji europejskiej postępuje milowymi krokami, spotkaliśmy się z informacją, że w siłach zbrojnych Brytanii (swego czasu Wielkiej) satanizm jest już dozwolony.

Sataniści poczynają sobie coraz zuchwalej. Wymowną próbką są złote myśli Luciena Greavesa, niedorzecznika organizacji o nazwie The SatanicTemple. W wywiadzie dla „The Detroit Metro Times” powiedział, że homoseksualne „małżeństwa” są dla nich „sakramentem”, zaś aborcja zajmuje wysokie miejsce na liście priorytetów ich „wiary”. W stanie Michigan takie „małżeństwa” nie są do tej pory uznawane przez prawo stanowe, więc Greaves pragnie w tej kwestii udzielić gubernatorowi Rickowi Snyderowi „pouczenia”. Poza tym TST żąda umieszczenia podobizny szatana (z łbem kozła, czyli wersja standard) w budynku legislatury stanu Oklahoma. Próbowali też zorganizować na terenie campusu Uniwersytetu Harvarda rekonstrukcję „czarnej mszy”. Wobec licznych protestów, władze uniwersytetu na to nie zezwoliły, więc owa podniosła ceremonia musiała się odbyć w chińskiej restauracji. Znane są przypadki organizowania przez TST na grobach „różowych mszy”, mających prowadzić zdaniem tych debili do zmiany orientacji seksualnej osoby zmarłej. Niestety nic nam nie wiadomo o wyrokach więzienia dla degeneratów dopuszczających się takich profanacji. Wisienką na torcie wypocin niedorzecznika było stwierdzenie, że „ograniczenie aborcji narusza satanistyczne przekonania religijne”.

No i wreszcie nie sposób zauważyć, że postulaty satanistów, a już szczególnie lav ejańców, są zdumiewająco zbieżne z programem eurokomunistów, genderowców czy innych tolerastów. W roku 1988 wspomniany już LaVey wydalił z siebie coś o nazwie „PentagonalRevisionism“. Będący pięciopunktowym planem „zsatanizowania” społeczeństwa. Oto te postulaty:

1. Światem powinni rządzić silni a słabi służyć im lub zniknąć. Pełna analogia do nazizmu, eutanazizmu czy „opóźnionego aborcjonizmu”.

2. Wszystkie kościoły należy opodatkować. Oczywiście nie po to, aby zwiększyć wpływy do budżetu, lecz po to, żeby je zniszczyć.

3. Stworzenie państwa laickiego, opartego na prawie talionu. Brak tolerancji dla przekonań religijnych i karanie kleru za zabieranie głosu w sprawach publicznych.

4. Produkowanie androidów i akceptacja dowolnych manipulacji genetycznych na ludziach. Autor nazywa to „elegancką metodą przywrócenia niewolnictwa”. Czyli umożliwienie ludziom posiadania władzy nad kimś innym.

5. Odrzucenie takich zabobonów jak naród czy społeczeństwo. Masy ludzkie powinny być możliwie zatomizowane, a każdy tworzyć „własne środowisko życia”.

Jak widać, Magdalena Środa czy Slavoj Żiżek mogliby się pod tym programem podpisać. No, może z wyjątkiem tego talionu. Bo karać można co najwyżej ofiarę. Zaś przestępcy to każdy tolerasta co najwyżej pogrozi paluszkiem. I robiąc nieprzesadnie srogą minę, powie:

Żeby mi to było przedostatni raz!

A poza tym polityczna poprawność i satanizm idą rąsia w rąsię.

Stary Niedźwiedź i Tie Fighter

Bibliografia:

http://www.prawdajedyna.xon.pl/historia_satanizmu.html

http://www.pch24.pl/satanisci-przyznaja--malzenstwa-homoseksualne-to-nasz--sakrament--,23666,i.html

http://davidicke.pl/forum/ideologia-dominacji-satanizm-laveyanski-t13000.html 

http://www.vismaya-maitreya.pl/zakryte_zagadki_satanizm_cz1.html

P.S.

Satanistyczne barachło musiało zdrowo zaboleć, skoro z lavejańskiej latryny już przypłynął tu troll. Czcigodnych Czytelników prosimy o wyrozumiałość, bo poza blogiem, mamy też inne obowiązki. Więc usuwanie nieczystości nie będzie się odbywać on line.

SN i TF